سیاست در کویت
From Wikipedia, the free encyclopedia
کویت یک امارت مشروطه با یک سیستم سیاسی نیمه دموکراتیک است.[1][2][3] سیستم سیاسی ترکیبی بین یک مجلس منتخب و دولت منصوب تقسیم میشود.[4][5]
کویت در میان کشورهای خاورمیانه آزادترین کشور در آزادیهای مدنی و حقوق سیاسی است.[6] قانون اساسی کویت در سال ۱۹۶۲ منتشر شد. خانه آزادی در نظر سنجی آزادی در جهان، این کشور را به عنوان «تا حدودی آزاد» ارزیابی میکند.[7] کویت تنها کشور میان کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است که «تا حدودی آزاد» درج شدهاست.[8] کویت در ۱۴ مه ۱۹۶۲ به عنوان صد و یازدهمین کشور به عضویت سازمان ملل درآمد. در دسامبر ۱۹۶۱ اولین انتخابات در کویت منجر به تشکیل مجلس مؤسسان شد که ۲۰ عضو دیگر آن از اعضای کابینه بودند که وظیفه بررسی و تصویب قانون اساسی را داشتند بر آن اساس مجلس ملی کویت با ۵۰ عضو در ژوئیه ۱۹۶۳ تشکیل و صباح سالم الصباح به نخستوزیری کویت منصوب گردید. دولت عراق در اکتبر ۱۹۶۳ کویت را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخت.
پس از عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود و تا سال ۱۹۶۵ زمام امور این کشور را بدست داشت، برادرش صباح السالم الصباح به حکومت رسید. صباح السالم الصباح در ۳۱ دسامبر ۱۹۷۷ فوت کرد و جابر الاحمد الجابر الصباح حاکم کنونی کویت زمام امور را بدست گرفت. به موجب قانون اساسی کویت، امارات در خاندان آل صباح موروثی میباشد و حکومت کویت مرکب از قوای سهگانه مقننه، قضاییه و مجریهاست که از یکدیگر تفکیک شده و یک شورای مشورتی امیر کویت را در امور مملکتی یاری میکند. فعالیتهای حکومت نیز طبق قانون اساسی توسط مجلس امت کویت کنترل میشود.