سیاست در پاکستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست پاکستان در چارچوبی که توسط قانون اساسی تعیین شده صورت میگیرد. این کشور یک جمهوری پارلمانی فدرال است که در آن دولتهای استانی از درجه بالایی از استقلال و قدرتهای مانده برخوردار هستند. قدرت اجرایی به کابینه ملی که به ریاست نخستوزیر واگذار میشود که بهطور منسجم در کنار پارلمان و دادگستری فعالیت میکند.[1] مقررات تعیین شده توسط قانون اساسی، یک بررسی دقیق و توازن در تقسیم اختیارات بین قوه مجریه، مجلس و قوه قضایی را فراهم میکند.[2]
این کشور در سال ۱۹۴۷ به عنوان یک دولت و کشور جدید از هند مستقل شد. در سال ۱۹۷۱ جنگ داخلی به جدایی پاکستان شرقی با نام بنگلادش از این کشور منجر شد. از زمان استقلال، جمهوری فدرال پاکستان دورههای رشد نظامی و اقتصادی و همچنین بیثباتی را همگام با جدا شدن بنگلادش از خود، تجربه کردهاست. جمهوری فدرال پاکستان از لحاظ بزرگی نیروهای مسلح در رده هفتم جهان است و تنها کشور اسلامی دارنده جنگافزار هستهای میباشد.
پاکستان عضو سازمان ملل متحد، سازمان کنفرانس اسلامی، سازمان همکاری منطقهای جنوب آسیا (سارک)، و سازمان اکو میباشد. همچنین از دوران استقلال پاکستان و هند از بریتانیای کبیر، این کشور عضوی از اتحادیه کشورهای همسود (مشترکالمنافع) بودهاست. گرچه عضویت پاکستان در این اتحادیه سه بار لغو شدهاست؛ نخستین بار در سال ۱۳۵۱ (۱۹۷۲) پس از آنکه اتحادیه کشورهای همسود استقلال بنگلادش (پاکستان شرقی) را از پاکستان به رسمیت شناخت، دولت پاکستان به نشانهٔ اعتراض این اتحادیه را ترک کرد، که البته دوباره در سال ۱۹۸۹ به اتحادیه بازگشت. عضویت پاکستان از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ به دلیل کودتای غیرقانونی ژنرال پرویز مشرف از طرف اتحادیه لغو شد. سومین بار در نوامبر ۲۰۰۷، عضویت پاکستان به دلیل اعلام وضعیت فوقالعاده توسط پرویز مشرف از سوی اتحادیه لغو شدهاست.