سلف صالح
From Wikipedia, the free encyclopedia
سلف یا سلف صالح (عربی: السلف الصالح) به معنی پیشگامان درستکار و عادل است.
در اصطلاح خاص اسلامی، سلف به سه گروه زیر گفته میشود:
- صحابه : (عربی: الصحابه: یاران) به معنی کسانی است که محمد را دیده و در زمان حیات او، دین اسلام را پذیرفتند. کسانی چون عبدالله بن ابی که نفاق آنها در زمان محمد، پدیدار گشتهاست، جزو صحابه محسوب نمیشوند. صحابه معمولاً به دو گروه انصار و مهاجرین تقسیمبندی میشوند. به زنان صحابه لفظ صحابیات گفته میشود.
- تابعین: (عربی: التابعین، «پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد را درک نکردند اما صحابه محمد را دیده و در زمان حیات آنها دین اسلام را پذیرفتهاند، و در حال ایمان مردهاند لفظ تابعی گفته میشود.
- تابع تابعین: (عربی: تابع التابعین، «پیروی کنندگان از پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد و صحابه را درک نکردند اما تابعین را دیده و دین اسلام را از تابعین فراگرفتهاند لفظ تابع تابعین گفته میشود.