![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1f/Mameluke_Flag.svg/langfa-640px-Mameluke_Flag.svg.png&w=640&q=50)
سلطنت ممالیک
دودمان پادشاهی در مصر / From Wikipedia, the free encyclopedia
سلطنت مملوکها یا سلطنت ممالیک (به عربی: سلطنة المماليك) نظامیان ترک و چرکسی بودند.[4] که در شام و مصر فرمانروایی یافتند. سلاطین ممالیک، فرماندهان ترکتباری بودند که در درازای حکومت خود بر مصر و شام، یکی از طلاییترین دورههای تاریخ این دو سرزمین را رقم زدند. در گذر نزدیک به سه سده فرمانروایی مملوکان، دو دودمان از پادشاهان به فرمانروایی نشستند.[5]
سلطنت مملوک سلطنة الممالیک | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۲۵۰–۱۵۱۷ | |||||||||||||||
![]() پرچم مطابق اطلس کاتالان[2] | |||||||||||||||
وضعیت | پادشاهی | ||||||||||||||
پایتخت | قاهره | ||||||||||||||
زبان(های) رایج | عربی مصری، زبان قبطی، ترکی قپچاقی، ترکی اغوز[3] | ||||||||||||||
دین(ها) | اسلام سنی | ||||||||||||||
خلیفه | |||||||||||||||
• ۱۲۶۱ | احمد مستنصر (نخستین) | ||||||||||||||
• ۱۵۰۸–۱۵۱۷ | متوکل سوم (واپسین) | ||||||||||||||
سلطان | |||||||||||||||
• ۱۲۵۰ | شجر الدر (نخستین) | ||||||||||||||
• ۱۲۵۰–۱۲۵۷ | عزالدین ایبک | ||||||||||||||
• ۱۲۶۰–۱۲۷۷ | بیبرس | ||||||||||||||
• ۱۵۱۶–۱۵۱۷ | طومان بای دوم (واپسین) | ||||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||||
• بنیانگذاری | ۱۲۵۰ | ||||||||||||||
• فروپاشی | ۱۵۱۷ | ||||||||||||||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/John_Frederick_Lewis_-_Study_for_%27The_Courtyard_of_the_Coptic_Patriarch%27s_House_in_Cairo%27_-_Google_Art_Project.jpg/640px-John_Frederick_Lewis_-_Study_for_%27The_Courtyard_of_the_Coptic_Patriarch%27s_House_in_Cairo%27_-_Google_Art_Project.jpg)
دولت ممالیک که نزدیک به سیصد سال فرمانروایی منطقه را در دست داشت، دولتی بهسامان و باشکوه بود که با وجود جنگهای داخلی و آشوبهای سیاسی انبوه توانست تمدن درخشانی ایجاد کند که آثار آن هنوز در مصر و سوریه برجا است، به ویژه که پادشاهان این دولت به دانش و فن توجه تام داشتند. از دید نظامی نیز پادشاهان مملوک توانستند با درایت و لیاقت بسیار بالا و با رشته نبردهای ۵۰ سالهٔ دو متحد بزرگ، صلیبیان اروپای غربی و مغولان که پس از چیرگی بر سوریه و آناتولی، فلسطین و مصر را تهدید میکردند، مقابله کنند و مانع از کشتار مسلمانان شوند.[6]