سلتها
گروهی از مردم هندواروپایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
سلتها یا کلتها (/ˈkɛlts/ یا /ˈsɛlts/)، در حدود سال ۷۰۰ قبل از میلاد، یک گروه از قبایل هندواروپایی جنگجوی چادرنشین بودند که در اروپای مرکزی ساکن شدند و در طول قرن چهارم ق. م به بالاترین نقطه نفوذ و استیلای خود رسیدند و از بریتانیا تا آسیای صغیر گسترش یافتند.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Celtic_expansion_in_Europe.png/320px-Celtic_expansion_in_Europe.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ab/Celts_in_III_century_BC.jpg/640px-Celts_in_III_century_BC.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Hallstatt_LaTene.png/320px-Hallstatt_LaTene.png)
هر قبیله از سه گروه اصلی کشاورزان، جنگجویان و کاهنان تشکیل میشود. بزرگترین زیست گاه آنها در قلعههای مستقر در رأس تپهها بود.
سلتها سپس رو به شرق به آسیای صغیر کوچ کردند، جایی که به گالاتاییها [غلاطی] معروف بودند و رو به غرب هم به سرزمین گل و اسپانیا و بریتانیا رفتند. از قرن سوم ق. م بدین سو، تاریخ اقوام سلت رو به زوال و تباهی رفت و با فتح گل به دست ژولیوس سزار، استقلال سلتیها در قاره اروپا به پایان رسید. در بریتانیا و ایرلند این فروپاشی آهستهتر صورت گرفت، اما فرهنگ سنتی به تدریج و در اثر فشارهای سیاسی به تدریج از هم فروپاشید.[1]