![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/1/1e/At_the_South_Pole%252C_December_1911.jpg/640px-At_the_South_Pole%252C_December_1911.jpg&w=640&q=50)
سفر اکتشافی آمونسن به قطب جنوب
From Wikipedia, the free encyclopedia
سفر اکتشافی آمونسن به قطب جنوب اولین سفر اکتشافیِ همراه با موفقیت به قطب جنوب جغرافیایی بود که توسط کاشف نروژی، روئال آمونسن،[و 1] رهبری گردید. او به اتفاق ۴ نفر دیگر، در تاریخ ۱۴ دسامبر ۱۹۱۱، پنج هفته پیش از گروه اعزامی ترا نووا[و 2] به رهبری رابرت فالکون اسکات[و 3] بریتانیایی به قطب جنوب رسید. آمونسن و گروه مردان همراه وی بدون مشکل به قرارگاه مبدأ خود بازگشتند و سپس متوجه شدند که اسکات و ۴ همراه وی — در سفر بازگشت — جان خود را از دست دادهاند.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/1/1e/At_the_South_Pole%2C_December_1911.jpg/320px-At_the_South_Pole%2C_December_1911.jpg)
برنامهٔ اولیه آمونسن، رسیدن به قطب شمال با استفاده از یک کشتی یخشکن بود. او برای این منظور، کشتی اکتشافی فرام[و 4] متعلق به فریتیوف نانسن[و 5] را در اختیار گرفت و پس از آن به جستجوی منابع مالی پرداخت. هنگامی که در سال ۱۹۰۹، فردریک کوک[و 6] و رابرت پری،[و 7] به صورت جداگانه ادعا کردند که به قطب شمال رسیدهاند، آمونسن نقشهٔ سفر به قطب شمال را متوقف و به جای آن تصمیم به فتح قطب جنوب گرفت. هرچند، از آنجایی که از حمایت عمومی و حامیان مالی نقشهٔ جدیدش مطمئن نبود، تصمیم گرفت تا هدفش را مخفی نگاه دارد؛ تا جایی که حتی وقتی سفر وی در ژوئن ۱۹۱۰ آغاز شد، همراهان او هنوز در تصور سفر به قطب شمال بودند و تنها هنگامی که کشتی فرام، بندر مادیرا را ترک کرد، از نقشهٔ اصلی باخبر شدند.
آمونسن، قرارگاه خود در جنوبگان را در خلیج نهنگها[و 8] و بر روی یختاق راس[و 9] برپا نمود و آن را فرامهیم[و 10] نام نهاد. بعد از چندین ماه فراهمسازی مقدمات و یک شروع ناموفق که میتوانست فاجعهبار باشد، او به اتفاق گروه مردان مکتشف، سفر خود به مرکز قطب را در اکتبر ۱۹۱۱ آغاز کرد. در طول مسیر سفر، گروه مکتشف نروژی توانست یخچال طبیعی اکسل هایبرگ[و 11] را کشف نماید که مسیر اصلی به سمت فلات جنوبگان[و 12] و در نهایت قطب جنوب بود. تسلط آنها به استفاده از چوب اسکی و تعامل مناسب با سگهای سورتمه، از عوامل اصلی پیشرفت سریع و تقریباً بدون اشکالِ این گروه مکتشف به سمت مرکز قطب جنوب بود. دستاوردهای دیگر این سفر شامل نخستین کاوش سرزمین شاه ادوارد هفتم[و 13] و گشت اقیانوسنگاری گسترده بود.
موفقیت این سفر اکتشافی به شکلی گسترده و فراگیر مورد تحسین قرار گرفت. تنها در بریتانیا بود که این سفر، تحتالشعاع شکست قهرمانانه اسکات قرار گرفت و افکار عمومی بریتانیا نمیتوانستند قبول کنند که یک نروژی، موفق به فتح قطب جنوب شده باشد. هرچند، در سایر نقاط جهان اینطور نبود. تصمیم آمونسن برای مخفی نگه داشتن نیت باطنیاش تا آخرین لحظه، توسط برخی مورد انتقاد قرار گرفت. مورخان قطبی اخیر، مهارت و شجاعت گروه آمونسن را کاملاً به رسمیت شناختهاند و پایگاه دائمی تحقیقاتی در قطب جنوب به نام ایستگاه تحقیقاتی اسکات آمونسن[و 14] نامیده شده که شامل ترکیبی از نام این دو مکتشف قطب جنوب است.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/Antarctic_expedition_map_%28Amundsen_-_Scott%29-en.svg/640px-Antarctic_expedition_map_%28Amundsen_-_Scott%29-en.svg.png)