فیلمی از ژان-پی‌یر ژونه From Wikipedia, the free encyclopedia
سرنوشت شگفت‌انگیز املی پولن (به فرانسوی: Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain) که در سراسر دنیا به نام آمِلی شناخته می‌شود، فیلمی در ژانر کمدی رمانتیک محصول سال ۲۰۰۱ به نویسندگی گیوم لورن و کارگردانی ژان پیر ژونه می‌باشد. کمپانی فرانسوی ویکتورس وظیفه ساخت و پخش این فیلم را برعهده داشته‌است. آملی با استقبال بسیار خوب منتقدان و تماشاگران در سراسر جهان همراه بوده‌است و به عنوان یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای اروپا و یکی از تحسین شده‌ترین فیلم‌های غیر انگلیسی زبان شناخته می‌شود. این فیلم همچنین از نظر فروش نیز یکی از موفق‌ترین فیلم‌های فرانسوی در بازارهای آمریکا شناخته می‌شود. آملی با بودجهٔ ۱۰ میلیون دلار ساخته شد اما به فروش رویایی ۱۷۳٫۹ میلیون دلاری رسید که با توجه به بودجه کم و هم چنین سال ساخت موفقیتی بسیار بزرگ محسوب می‌شود.[۳]
| سرنوشت شگفت‌انگیز اَمِلی پولَن | |
|---|---|
 پوستر فیلم | |
| کارگردان | ژان پیر ژونه |
| تهیه‌کننده | ژان مارک دشام |
| نویسنده | گیوم لورن ژان پیر ژونه |
| بازیگران | اودره توتو متیو کاسوویتس روفوس تیکی اُلگادو سرژ مرلان آندره دامان پیر اتکس |
| موسیقی | یان تیرسن |
| فیلم‌بردار | برونو دل‌بونل |
| تدوین‌گر | اِروه اشناید |
| توزیع‌کننده | او ژ س (فرانسه) میرامکس (آمریکا) |
تاریخ‌های انتشار |
|
مدت زمان | ۱۲۳ دقیقه[۱] |
| کشور |
|
| زبان | فرانسوی |
| هزینهٔ فیلم | ۱۰ میلیون دلار[۲] |
| فروش گیشه | ۱۷۳٫۹ میلیون دلار[۲] |
آملی با استقبال بسیار خوب منتقدان همراه بود. در سایت راتن تومیتوز فیلم برپایه ۱۸۶ نقد امتیاز ۸۹٪ را دریافت کرد[۴] و در سایت متاکریتیک نیز با استناد بر ۳۱ رای موفق شد امتیاز ۶۹/۱۰۰ را کسب کند.
داستان زندگی املی در این فیلم از پیش از تولدش به نمایش گذاشته می‌شود، یعنی با نمایش پروسه لقاح و پس از آن تشکیل یک جنین تا تولد املی. پدر و مادر املی دچار روان‌نژندی (Neurosis) هستند و حتی او را در آغوش نمی‌گیرند. او برای همین تنهایی بزرگ می‌شود و خانه را ترک می‌کند و به پاریس می‌رود.
املی یک دختر جوان تنهاست. نه فقیر، نه ثروتمند، نه زشت و نه زیبا بلکه معمولی است. با یک خانهٔ معمولی و یک شغل معمولی یعنی کار در یک کافه. زندگی‌اش آرام و کسالت‌بار از کنارش می‌گذرد. با این حال او خوشحال و مسرور است. هر چه باید تجربه کرده، ولی لذتی نبرده است. املی همچنان طالب تنهایی است. او خود را با سوالات احمقانه سرگرم می‌کند. تا اینکه اتفاقی رخ می‌دهد که زندگی املی را دچار دگرگونی می‌کند: مرگ پرنسس دیانا.
این اتفاق به‌طور غیرمستقیم باعث می‌شود که املی جعبه‌ای را پیدا کند. وسایل و عکس درون جعبه نشان می‌دهد که جعبه متعلق به ۳۰ یا ۴۰ سال پیش است و املی تصمیم می‌گیرد با پیدا کردن صاحب جعبه او را خوشحال کند. او پاریس را زیر رو می‌کند تا اینکه سرانجام او را می‌یابد و به‌طور ناشناس جعبه را به صاحبش می‌رساند و با دیدن اشک‌های شوق نوجوانی که اکنون دیگر پیر شده لذت جدیدی را تجربه می‌کند «کمک به دیگران».
حال دیگر املی وقت خود را صرف خوشحال کردن دیگران می‌کند: از پدرش گرفته که بعد از دست دادن همسر خود دچار غم و اندوه شده تا همکار و همسایهٔ خود (البته به‌طور غیرمستقیم طوری که هیچ‌کدام متوجه نشوند). املی تنها کمک نمی‌کند، بلکه با شیطنت آدم‌های منفی فیلم را نیز اذیت می‌کند و خود را یک زورو می‌داند. نکتهٔ جالب فیلم این است که املی برای اکثر کارهای خود به دوربین نگاه می‌کند و از تماشاگر تأییدیه می‌خواهد.
در یکی از این روزها املی عاشق می‌شود. عشق به پسری که او هم شگفت‌انگیز نیست و معمولی است. در یک روز و در یک زمان و با فاصله ۹ کیلومتر یکی خواب داشتن یک خواهر و دیگری در آرزوی یک برادر بود تا تمام وقتشان را با هم بگذرانند. پسری که تکه‌های پارهٔ عکس را جمع می‌کند و آن‌ها را مانند پازل کنار یکدیگر می‌چیند و از این عکس‌ها آلبومی درست کرده است. این آلبوم در طی اتفاقی به دست املی می‌افتد. املی که می‌خواهد آلبوم را به او بازگرداند، بازی‌ای را ترتیب می‌دهد و آلبوم را به پسر می‌رساند و از پسر به وسیلهٔ چند عکس می‌پرسد که آیا می‌خواهد او را ملاقات کند؟ پسر که خیلی مایل است هویت این دختر برایش مشخص شود، وارد بازی می‌شود و در تمام ایستگاه‌های متروی شهر اعلامیه‌ای به دیوار می‌چسباند که رویش نوشته «کِی و کجا؟». املی که در می‌یابد کسی را که به دنبالش بوده یافته، باز هم بازی را ادامه می‌دهد تا جایی که بالاخره پسر را به دست می‌آورد.
تاریخ فیلم‌برداری از ۲ مارس تا ۷ جولای ۲۰۰۰ در پاریس بوده است. اولین بازیگری که برای این نقش پیشنهاد شده بود، ونسا پارادی بود که برای کار بر روی آلبومش از بازی در این فیلم امتناع ورزید. در تفسیر فیلم (نسخهٔ اصلی دی‌وی‌دی)، ژان‌پیر ژونه شرح می‌دهد که قصد داشت در ابتدا از بازیگر بریتانیایی، امیلی واتسون برای نقش املی استفاده کند. در پیش‌نویس ابتدائی فیلم، پدر املی مردی انگلیسی بود که در لندن زندگی می‌کند. اما فرانسوی واتسون خوب نبود و هنگامی که او درگیر فیلم‌برداری فیلم پارک گوسفارد شد، ژونه تصمیم گرفت تا فیلم‌نامه‌ای برای یک بازیگر فرانسوی بنویسد. اودره توتو اولین بازیگری بود که او پذیرفت[۵].[۶]
موسیقی متن این فیلم که نامزد دریافت جایزه بفتا شد، حاصل کار هنرمند معروف یان تیرسن است که بعد از این اثر به شهرت رسید.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
