سرمایهگذاری خصوصی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سرمایهگذاری خصوصی (به انگلیسی: Private equity) به سرمایهگذاری در شرکتها یا داراییهایی گفته میشود که سهام آنها در بورس اوراق بهادار عمومی معامله نمیشود و معمولاً توسط شرکتهای سرمایهگذاری خصوصی، صندوقهای سرمایهگذاری خطرپذیر یا سرمایهگذاران نهادی با سرمایه بالا انجام میشود.[1][2][3]
اهداف سرمایهگذاری خصوصی شامل بازسازی و بهبود شرکتهایی با پتانسیل رشد بالا، افزایش ارزش شرکت و فروش سهام با سود بالا در یک بازه زمانی مشخص (معمولاً ۳ تا ۷ سال) و سرمایهگذاری در داراییهای غیرمنقول مانند املاک و مستغلات، زیرساختها و منابع طبیعی است.
روشهای سرمایهگذاری خصوصی شامل خرید سهام عمده یا کل سهام یک شرکت، تأمین مالی بدهی از طریق وام یا سرمایهگذاری در اوراق قرضه شرکتها، و تأمین مالی پروژههای خاص مانند ساخت کارخانه یا توسعه محصول جدید میشود.
سرمایهگذاری خصوصی مزایای زیادی دارد، از جمله پتانسیل بازدهی بالا به دلیل سرمایهگذاری در شرکتهای با پتانسیل رشد بالا، دسترسی به فرصتهای سرمایهگذاری منحصر به فرد که برای عموم در دسترس نیست، و تأثیرگذاری بر مدیریت شرکت. با این حال، معایبی نیز دارد، از جمله ریسک بالا به دلیل احتمال شکست شرکتهای سرمایهگذاری شده، نقدینگی پایین به دلیل سختی فروش سهام در شرکتهای خصوصی، و هزینههای بالا به دلیل کارمزدهای بالای سرمایهگذاران خصوصی.
شرکتهای Blackstone Group, Carlyle Group, KKR & Co. و TPG Capital از جمله نمونههای شرکتهای سرمایهگذاری خصوصی هستند.