سرشت (فلسفه)
From Wikipedia, the free encyclopedia
سرشت[1][2][3][4][5] (به انگلیسی: Nature) در فلسفه و فلسفه طبیعی دارای دو معنای مرتبط با یکدیگر است. از یک سو، به معنای مجموعهای از همه چیزهایی است که طبیعی هستند، یا تابع عملکرد عادی قوانین طبیعت هستند. از سوی دیگر به معنای جوهر (خاصیت) و علیت (سبب) ذاتی فردی چیزها است.
چگونگی درک معنا و اهمیت سرشت موضوع منسجم بحث در تاریخ تمدن غرب، در زمینههای فلسفه متافیزیک و معرفتشناسی و همچنین در الهیات و علم بودهاست. مطالعه چیزهای طبیعی و قوانین منظمی که به نظر میرسد بر آنها حاکم است، در مقابل بحث در مورد معنای طبیعی بودن، در حوزه علوم طبیعی است.