گیاهان گوشتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
گیاهان گوشتی (انگلیسی: Succulent plants)، که در گیاهشناسی به آنها گیاهان آبدار، ساکولنتها و گیاهان شیرهدار نیز گفته میشود، گیاهانی هستند که قسمتهایی از آنها ضخیم، گوشتی و محکم شدهاست تا بتوانند در اقلیم خشک یا شرایط بد خاک، آب را در خود نگه دارند. البته در بیشتر موارد، از این ویژگی برای طبقهبندی علمی اینگونه گیاهان استفاده نمیشود چرا که این ویژگی هنگامی باعث طبقهبندی درست میشود که گیاهان یک گونه خاص را بررسی کنیم.
کلمه ساکولنت (Succulent) از کلمه لاتین sucus به معنی شیره یا آب گیاه، گرفته شدهاست.[1] گیاهان گوشتی ممکن است آب را در ساختارهای مختلف مانند برگ و ساقه ذخیره کنند. ساقه و برگ در برخی ساکولنتها ممکن است حاوی ۹۰ تا ۹۵ آب باشد.[2] برخی از تعاریف شامل ریشه نیز میشود، بنابراین زمینگیاهان، گیاهانی که در شرایط ناسازگار از بالا شروع به مردن میکنند تا در نهایت تنها ریشه زنده بماند و سپس در شرایط مناسب اقلیمی دوباره رشد میکنند، به عنوان ساکولنت در نظر گرفته میشوند. در باغبانی، اصطلاح ساکولنت برای گیاهانی مانند کاکتوسها که در گیاهشناسی آنها را ساکولنت مینامند به کار نمیرود. ساکولنتها به دلیل ظاهر چشمگیر و غیرمعمول و همچنین توانایی رشد با حداقل مراقبت، غالباً به عنوان گیاهان زینتی پرورش مییابند.
بسیاری از خانوادههای گیاهی دارای چندین گونه ساکولنت هستند (بیش از ۲۵ خانواده گیاهی).[3] در بعضی از خانوادهها مانند، گلنازیان، کاکتوسها و علففرشیان، بیشتر گونهها ساکولنت هستند. زیستگاه این گیاهان بیشتر در مناطقی با دمای بالا و بارندگی کم، مانند بیابانها است. ساکولنتها توانایی بهره بردن از منابع محدود آب مانند مه و شبنم را دارند که باعث میشود بتوانند در بومسازگان حاوی منابع کمآب زنده بمانند.