خشک
حالتی که در آن اقلیم، فاقد نم کافی برای بهبود حیات است / From Wikipedia, the free encyclopedia
خشک،[1] خشکی[2] یا بایر، وضعیت منطقهای است که از نظر آب در دسترس به شدت کمبود دارد، تا حدی که این خشکی مانعی در جهت ریختزایی حیات گیاهی و جانوری باشد. مناطق دارای آب و هوای خشک، بدون پوشش گیاهی هستند و به آنها مناطق خشک یا بیابان میگویند. اکثر اقلیمهای خشک در پیرامون منطقه مدارگان قرار دارند. این مناطق شامل بخشهایی از آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی و استرالیا است.
سرزمین خشک یا بایر، ویژگی سرزمین و منطقهای است که بر اثر نبود آب یا کمبود بارندگی، امکان حیات گیاهی و جانوری در آن از بین رفتهباشد. این اصطلاح معمولاً به آبوهوا یا به ناحیهای گفته میشود که متوسط سالیانه باران آن کمتر از ۲۵۰ میلیمتر باشد. بیشتر مساحت کرهٔ زمین خشک محسوب میشود. این محدوده شامل بیابانهای گرم و خشک و مناطقی میشود که ریزشهای جوی در آن پایین بوده یا سطح تبخیر آب بسیار بالا میباشد. علیرغم اینکه اصطلاح منطقه بایر بیشتر برای مناطق خشک گفته میشود، از دیدگاه اقلیمشناسی، مناطقی که در اثر سرمای بسیار شدید بدون پوشش گیاهی بوده نیز بایر معرفی میشوند، مانند قطب شمال و قطب جنوب.