سازگاری عقبرو
From Wikipedia, the free encyclopedia
پسسازگاری یا سازگاری عقبرو (انگلیسی: backward compatibility) یک ویژگی از ابزار یا فناوریهایی است که توانایی کار کردن با ورودیهای درستشده در نسخههای پیش از خود را در آنها ممکن میسازد و غالباً در مخابرات و رایانش مطرح میشود. اگر فرآوردهای بنابر استانداردهای تازه درست شده باشد ولی توانایی خواندن، مشاهده کردن یا پخش استانداردها و قالبهای پیش از خود را هم داشته باشد، این فرآورده پسسازگار خوانده میشود یا میگوییم دارای پسسازگاری است.[1]
به تغییر یک سامانه به نحوی که قابلیت سازگاری عقب رو نداشته باشد، گاهی «شکستن» سازگاری عقب رو میگویند. (انگلیسی: "breaking" backward compatibility) گفته میشود.[2]