ساره
شخصیت بابلی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ساره[1] (به عبری: שָׂרָה) خواهر ناتنی و همسر ابراهیم، مادر اسحاق (پدر یعقوب) و یکی از چهار شهمادر بنی اسرائیل بود. در تنخ از وی با عنوان «مادر ملتها» یاد شدهاست. ساره در سفر پیدایش ابتدا با نام سارای معرفی شده ولی بعدها نامش به ساره تغییر یافت. در زمانی که بسیار پیر و نازا بود خدا به او وعده داد که پسری نصیبش خواهد کرد. این ماجرا در قرآن نیز آمده ولی نامی از ساره در روایت قرآنی آورده نمیشود.[2] مفسران مسلمان زنی که در قرآن از او روایت میشود را ساره میدانند.