زنان در انقلاب ۱۳۵۷
From Wikipedia, the free encyclopedia
زنان در انقلاب ۱۳۵۷ نقشهای گوناگونی داشتند. انقلاب ایران یک انقلاب جنسیتی بود. بیشتر سخنان رژیم جدید با محوریت موقعیت زنان در جامعه ایران بود. فراتر از شعارها، هزاران زن نیز به شدت در خود انقلاب بسیج شدند، و در گروههای مختلف زنان بهطور فعال در کنار همتایان مرد خود شرکت کردند.[1] زنان نه تنها از طریق رأی دادن در ان شرکت کردند، بلکه از طریق راهپیمایی، تظاهرات و شعار دادن به انقلاب کمک کردند. این انقلاب ماهیتی غیر خشونتآمیز داشت که مشارکت زنان در آن را آسان میکرد. به عنوان مثال، زنان در مراقبت از مجروحان مشارکت داشتند، پزشکان زن به درخواست کمک مجروحان پاسخ میدادند و خانه خود را برای کسانی که نیاز به کمک داشتند باز میکردند. در حالی که زنان خود اغلب کشته، شکنجه، دستگیر یا زخمی شدند و برخی از آنها درگیر فعالیتهای چریکی بودند، بیشتر آنها به روشهای غیر خشونتآمیز به انقلاب مردمی کمک میکردند. بسیاری از زنان نه تنها درگیر در انقلاب شدند بلکه در بسیج مردان و سایر زنان غیر سیاسی نیز نقش مهمی داشتند. بسیاری از زنان همراه کودکان در اعتراضات حاضر بودند و حضور آنها یکی از دلایل اصلی خلع سلاح سربازانی بود (که از طرف رژیم در آنجا بودند) که در صورت لزوم به آنها دستور شلیک داده میشد.[2]
نقشی که زنان در تاریخ انقلاب اسلامی ایفا کردهاند در چند جایگاه مادر، همسر، فرزند و مبارز قابل بررسی است. به ویژه آنکه مادران، همسران و فرزندان مبارزان مشقات و فشارهای جسمی و روحی بسیار را تحمل کردهاند.