زمانبندی و برنامهریزی خودکار
From Wikipedia, the free encyclopedia
زمانبندی و برنامهریزی خودکار (به انگلیسی: Automated planning and scheduling)، یا به زبان سادهتر برنامهریزی هوشمند،[1] شاخه ای از هوش مصنوعی است که در آن به تحقق راهبردها یا دنباله اعمالی پرداخته میشود که بهطور معمول توسط عامل های هوشمند، ربات های خودمختار، و وسایل نقلیه بدون سرنشین (Unmanned Vehicles) اجرا میشوند. برخلاف مسایل کلاسیک کنترل و طبقه بندی، راه حلها پیچیدهاند و باید در فضای چندبعدی کشف و بهینهسازی شوند. برنامهریزی به تئوری تصمیم (Decision Theory) نیز مرتبط است. در محیطهای شناخته شده با مدلهای موجود، برنامهریزی به صورت آفلاین قابل انجام است. راه حلها قبل از اجرا قابل یافتن و ارزیابی میباشند. در محیطهای پویای ناشناس، استراتژی ها نیاز به اصلاح آنلاین دارند. مدلها و سیاستها باید تطبیق داده شوند. راه حلها معمولاً متوسل به روندهای تکراری آزمون و خطا میشوند، که بهطور معمول در هوش مصنوعی استفاده میشوند. این روندها شامل برنامهنویسی پویا، یادگیری تقویتی و بهینهسازی ترکیبیاتی میباشند. به زبانهای مورد استفاده برای توصیف برنامهریزی، زبان عملی گفته میشود.