زغالسنگ
کانی سیاه رنگ / From Wikipedia, the free encyclopedia
زغالسنگ نام کانی سیاهرنگی است که از پسماند مواد گیاهی دورانهای قدیم زمینشناختی (میلیونها سال پیش) تشکیل شدهاست و بهعنوان سوخت و نیز مادهٔ اولیهٔ برخی صنایع شیمیایی برای تولید گاز، کُک، روغن، قطران و غیره استفاده میشود.
برخی از زمینشناسان بر این باورند که زغالسنگ کانی نیست. بخش بزرگی از جِرم زغالسنگ کربن است. از دیگر ترکیبات زغالسنگ میتوان به هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن و گوگرد اشاره کرد . انواع زغالسنگ در دورانهای گوناگون زمینشناسی و تحت شرایط مختلفی به وجود آمدهاند. پوده (تورب) ، نخستین مرحله تشکیل زغالسنگ است.
پس از آن به ترتیب لیگنیت، زغالسنگ نیمه بیتومینه، زغالسنگ بیتومینه و زغالسنگ آنتراسیت با درجات مختلف درونداشت مواد تشکیلدهنده قرار دارند.
زغالسنگ از فشرده شدن و تحمل گرما برخی گیاهان به وجود میآید که اکثراً از گیاه سرخس است.[1]
سوختهای گرمازا |
در زغال سنگ همچنین مقادیر کمی از فلزهای گوناگون مانند نیکل، مس، الومنیوم، سرب، ارسنیک و جیوه وجود دارد. مقدار جیوه در ذغال سنگ ppm۵۰_۲۰۰ است و با این توصیف نیروگاههایی که آن را میسوزانند روزانه هزاران گرم جیوه به هواکره وارد میکنند.[نیازمند منبع]