زرنه
شهری در شمال غربی استان ایلام، ایران From Wikipedia, the free encyclopedia
زرنه یک شهر تاریخی در شهرستان ایوان در استان ایلام در غرب ایران می‌باشد که در بین شهرستان گیلان غرب و ایوان غرب واقع شده است.
| زرنه | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | ایلام |
| شهرستان | ایوان |
| بخش | زرنه |
| نام(های) دیگر | USZ،ایلات متحده زرنه |
| نام(های) پیشین | زرینه |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۴ |
| مردم | |
| جمعیت | ١١٨٩٧نفر |
| میانگین دمای سالانه | ۱۸ درجه سانتیگراد |
| میانگین بارش سالانه | ۴۷۰ میلیمتر |
| روزهای یخبندان سالانه | ۳۱ روز |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | دکتر سعید اسماعیلی |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | +352 |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
  زرنه روی نقشه ایران
۳۳٫۹۲۸۳۳۸۰۰°شمالی ۴۶٫۱۸۱۴۹۲۰۰°شرقی | |
زرنه از توابع شهرستان ایوان غرب و استان ایلام است که از سال ۱۳۷۴ تنها بخش شهرستان ایوان غرب می‌باشد.
در مورد نام زرنه دو دیدگاه وجود دارد، یکی اینکه، چون زمین‌هایی که در این منطقه وجود داشته از مرغوبیت و حاصلخیزی خاصی برخوردار بوده‌اند آن را با (زر) مقایسه کرده‌اند. نظریه دوم بر این اساس است که در گذشته مردمانی که در این منطقه ساکن بوده‌اند، زنی فرمانروایی آن‌ها را بر عهده داشته‌است که اسم او (زرینه) بوده‌است و بنابراین منطقه را از نام او گرفته‌اند (محمدی، آیت، ۱۳۷۶).
شرق‌شناس بریتانیایی سر هنری راولینسون که در سال ۱۸۳۶ میلادی به ایران سفر کرده و به این مناطق قدم نهاده‌است، در تحقیقات خود در کتاب (گذر از زهاب به خوزستان) ترجمه اسکندر امان‌اللهی بهاروند عنوان می‌کند که:
«در زرنه خرابه‌های شهری بزرگ نمایان است. در آنجا تپه‌ای است که من معتقدم محل یک قلعه بوده‌است که اندازه آن از آنچه در گیلان وجود دارد کوچکتر است. پایه‌های ساختمان‌ها که وسعتی در حدود ۸ کیلومتر را در بر می‌گیرد اکنون تقریباً با زمین هم سطح شده‌است. سه یا چهار ساختمان مجزا که از بقیه سالم‌تر هستند در حوالی تپه دیده می‌شوند که شامل تعداد زیادی راهروهای تنگ و گنبدی شکل‌اند و به نظر می‌رسد که در عصر پادشاهان ساسانی محل سکونت بوده‌اند. این بناها از نظر سبک معماری با خرابه‌های (بان زرده) قصرشیرین یکسان بوده و تردیدی ندارم که مربوط به یک زمان هستند. به هر حال تپه و مجموع ساختمان‌ها بسیار قدیمی می‌باشند. در یکی از آن‌ها مقدار زیادی آجر از عهد کیانیان پیدا شده و ظاهر بقیه می‌رساند که باید در گذشته‌ای دور ساخته شده باشند.»
همچنین راولینسون عنوان می‌کند: «چنین به نظر می‌رسد که جلگه آریوخ قدیم‌ترین نام برای این منطقه بوده و از آن جاست که عیلامی‌ها به کمک پادشاه آشور به نینوا شتافتند. من معتقدم که پایتخت آن همان زرنه است که خرابه‌های آنرا شرح دادم زیرا این مطلب را دریافته‌ام که تا پیش از قرن سیزدهم میلادی اینجا به نام اریوحان مرکز ایالت ماه سبدان شهرت داشته‌است. همچنین فکر می‌کنم که محل (حره) مربوط به دوره اسارت (یهودیان) را باید در همین حوالی جستجو نمود و باز بدون شک اینجا همان محلی است که بنیامین تودله از آن به عنوان آرین یاد می‌کند و می‌گوید در حدود ۲۰۰۰۰ خانوار یهودی در آنجا مستقر بوده‌اند».
درباره مردمی که امروزه در زرنه ساکن هستند بایستی گفت که از سال 1228 هجری خورشیدی به بعد در این منطقه ساکن شده‌اند چرا که تا پیش از این دوره تاریخی در دوره‌ای منطقه زرنه متعلق به نوادگان خان منصور حاکم ایوان کلهر و اطرافیانش بوده است که در پی درگیری هایی منجر به مهاجرت بسیاری از مردم منطقه از ایوان می‌شود.
پس از این درگیری‌ها بعدها علی خان کلهر حکومت ایوان کلهر را با حمایت و پشتیبانی کریم خان زند به دست گرفت. با روی کار آمدن علی خان کلهر و با خواست ایشان تیره‌ها و افراد زیادی از ایل کلهر که از منطقه کوچ کرده بودند دوباره به ایوان بازگشتند، پس از آن منطقه زرنه، کلان و میر علمشا و شاله شوری و.... توسط ملک قاسم خان و خسرو خان فرزندان اقبال خان کلهر (جد بزرگ خاندان اقبالی زرنه) فرزند بزرگ علی خان کلهر، از نوادگان خان منصور در سال 1228 هجری خورشیدی خریداری گردید و پس از آن چون منطقه خالی از سکنه بوده، آن ها سعی می‌کنند برای اینکه بتوانند هم به لحاظ امنیت و هم به لحاظ اینکه در کار کشاورزی و دامداری و دامپروری منطقه را حفظ و نگهداری نمایند از اطراف و نقاط مختلف افرادی را به منطقه آورده و اینان نیز در اینجا سکنی می‌گزینند.
منطقه زرنه، چم سورک و ویژنان سهم اقبال خان (جد بزرگ خاندان اقبالی زرنه) و فرزندانش ملک قاسم خان و خسروخان بوده است در واقع میتوان گفت خاندان قدیمی و اصلی زرنه خاندان اقبالی می‌باشد. اقبال خان فرزند بزرگ علی خان کلهر حاکم مقتدر کلهر در دوره زندیه بود. اقبال خان و فرزندانش از تیره ها و طوایف مختلف افرادی را به این منطقه آورده و در اینجا ساکن کردند و در واقع زرنه کنونی از این مردمان تشکیل شده است. فیلی‌های زرنه و ایوان از نسل آقا عیسی خان فیلی اند که پسر احمد خان والی لرستان پشتکوه بوده بعدها عیسی خان بعلت کدورت برادرش عباسقلی والی با پسر عمویشان یعنی حسینقلی خان ابوقداره در زرنه کنار خانواده مادریش سکونت یافته. مادر عیسی خان فیلی ، عزت خانم، نوه اقبال خان بوده است.
با سقوط حکومت پهلوی اول و آزادی چهره های سیاسی در بند و روسای ایلات و عشایر عباس خان قبادیان در سال 1322 هجری خورشیدی خواهان تصرف املاک زرنه نیز شد که با شکایت خاندان اقبالی زرنه در مقابل این خواسته عباس خان قبادیان با ارایه مستندات متقن و اسناد روشن ضمن محکوم کردن وی مانع این کار شدند.
- قبرستان هلوچ
یکی از آثار باستانی شهرستان ایوان قبرستان هلوچ است که در شهر زرنه واقع شده است. این قبرستان اکنون جزء محدوده شهر زرنه به حساب می‌آید و بیشتر آن به منازل مسکونی تبدیل شده است. این قبرستان مربوط به یهودیانی بوده است که در زرنه ساکن بوده‌اند. هلوچ یا الوچ یکی از فرماندهان و سران بزرگ این مردم بوده است که بعدها این قبرستان را به نام او نامگذاری کردند.[1]
منطقه گاومهر زرنه که از دو واژه (گاو +مهر) تشکیل شده است بنابر اسناد تاریخی محل تمدن آیین میتراییسم یا همان مهرپرستان ابتدایی بوده است که در نزد این آیین (گاو) را مقدس می‌پنداشتند به همین دلیل این منطقه به گاو مهر درگذر زمان معروف شده است.
- آقا بیگ
یکی از گمنامان توانا در عرصه شعر و اندیشه و سخنوری در منطقه زرنه آقابیگ بوده است. آقابیگ فرزند ملک قاسم خان و نوه اقبال خان جد بزرگ خاندان اقبالی زرنه است. شگفت آن است که نام و شهرت شاعری آقابیگ در استان هایی همچون کرمانشاه و کردستان شناخته شده است و در آثار آنان مکتوب است، اما در دیار و حتی زادگاهش کمتر آشناست و از شعر و شاعری وی کمتر اطلاعی است، مگر معمران و سالخوردگان متعصبی که هنوز رنگ و بوی ییلاق و قشلاق بر وجودشان حاکم باشد و صفای ایل و سادگی قدیمی از دل و جانشان رخت بر نبسته باشد.
- ذوالفقار بیگ
ذوالفقار بیگ برادر آقا بیگ فرزند ملک قاسم خان و نوه اقبال خان جد بزرگ خاندان اقبالی زرنه، معاصر ناصرالدین شاه قاجار بوده است. وی شاعری خوش ذوق بوده، طبعی سلیم و زبانی روان داشته و به دو زبان فارسی و کردی شعر می سروده است. گواه شعر و شاعری ذوالفقار بیگ اثری مکتوب به خط نستعلیق و به خط خود او می‌باشد. این اثر نسخه‌ای خطی با جلدی از پوست آهو است که نزد اعقاب شاعر نگهداری می‌شود. با توجه به عناوین موجود و مکتوب در این نسخه خطی مشخص می‌شود که ذوالفقار به مال دنیا پشت پا زده و فقر اختیاری را برگزیده و فقر را فخر خود دانسته است، او فردی متواضع و خاکسار بوده و غرور و خودبینی را از وجود خود دور ساخته و خود را حقیر شمرده است وی به خدای یکتا معتقد و مطیع اوامر او بوده و زاهد و نیکوکار و پایبند به دین و دارای ایمانی راسخ بوده و همه این عناوین در عنوان شیخ او نهفته است. مضمون اشعار فارسی و کردی نسخه ذوالفقار، مناجات و ستایش خدا، وصف پیامبر و امامان و بخش قابل توجهی هم از آن در بیان حال مادرش بوده است و مواردی هم در مورد مسایل اجتماعی و مشکلات زندگی سروده است.
از شاعران عصر حاضر می توان مرحوم روانشاد مصطفی حیدری را نام برد که یا اشعار زیبای کوردی همیشه باعث و بانی شور و شوق و بزم مجالس می‌گردید.
از دیگر شاعران توانای شهر: جناب آقای حمید رضا غلامی و رادمنش حیدری و میفر میرزایی و ...
از جمله خانواده‌های حال حاضر میتوان به خانواده های: اقبالی،غلامی، حیدری، یوسفی، حاتمی، حسنی، شفیعی، فیلی، محمدی، رحیمی، احمدی، داوودی، محمودی، حیدریان، علی‌پور، کیانی، هاشمی، شهباز، مرادی، آزادی، یوسفی، عباسی، عزیزی، رستمیان، غفارنژاد، صادقی، پرورش، نادری، رحیمی، محمدیان، ایوانی، حسن‌پور، حسینی، دستمردان، نظری، قربانی، بابایی، شکری، اندرزی، میرزایی، قیمالی و اسماعیلی و روشن ضمیر اشاره کرد.
مردم شهر زرنه کرد بوده و به زبان کردی کلهری سخن می‌گویند.[2]
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش زرنه شهرستان ایوان در سال ۱۳۸۵ برابر با ۹۹۵۹ نفر بوده‌است.[3]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
