زبان‌های مالایی‌تبار

زبان‌های مالایی‌تبار شاخه‌ای از زبان‌های مالایو-پلی‌نزیایی خانواده زبانی آسترونزیایی هستند. برجسته‌ترین عضو این گروه مالایی معیار است که زبان ملی برونئی، سنگاپور و مالزی و پایه اندونزیایی، زبان ملی اندونزی، است. این خانواده شامل زبان‌های محلی اقوام مالایی (همچون مالایی کوتایی و مالایی کداحی) و همچنین زبان‌های سایر اقوام ساکن در سوماترا (همچون مینانگ‌کابائو) و بورنئو (همچون ایبان) است. غرب بورنئو مکان احتمالی رایج بودن نیای این زبان‌هاست.

مالایی‌تبار
پراکنش:	ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا
تبار:	آسترونزیایی مالایو-پلی‌نزیایی مورد اختلاف: مالایو-سومباوی یا برونئی بزرگ شمالی مالایی‌تبار
زیرگروه‌ها:	—
گلاتولوگ	mala1538[1]
پراکندگی زبان‌های مالایی در جنوب شرقی آسیا:   زیرگروه‌های مالایی دایاکی   سایر گونه‌ها

زبان‌ها

زبان‌های مالایی‌تبار در بورنئو، سوماترا، شبه‌جزیره مالایا و جزایر پرشماری در دریای جنوبی چین و تنگه مالاکا رایج هستند.

بورنئو

• Bamayo, بانجاری، Berau, Brunei, بوکیتی، Kendayan, Keninjal, Kota Bangun Kutai, Tenggarong Kutai, Ibanic (Iban, Remun, Mualang, Seberuang, Sebuyau)

شبه‌جزیره مالایا

• Jakun, مالایی کداحی، Negeri Sembilan Malay, Perak Malay, Pahang Malay, Orang Kanaq, Kelantan-Pattani Malay, Temuan, Terengganu Malay

سوماترا

• Central Malay, Col, Haji, Jambi Malay, Kaur, Kerinci, Kubu, Lubu, مینانگ‌کابائو، Musi, Pekal

دریای جنوبی چین/تنگه مالاکا

• Bangka, Duano, Loncong, Orang Seletar, Urak Lawoi'

منابع

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Malayic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Malayic languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۲۰.