زبانهای ایروکویی
From Wikipedia, the free encyclopedia
خانوادهٔ زبانهای ایروکویی (انگلیسی: Iroquoian languages) یکی از خانوادههای زبانی سرخپوستان آمریکای شمالی است. زبانهای ایروکویی به فقدان کلی همخوانهای لبی مشهورند. زبانهای این خانواده چندترکیبی و هستهنشاندار[2] هستند.[3]
اطلاعات اجمالی زبانهای ایروکویی, پراکنش: ...
زبانهای ایروکویی | |
---|---|
پراکنش: | شرق آمریکای شمالی |
تبار: | یکی از خانوادههای زبانی اصلی |
نیا: | نیاایروکویی |
زیرگروهها: |
ایروکویی شمالی
|
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵ | iro |
گلاتولوگ | iroq1247[1] |
گسترهٔ زبانهای ایروکویی پیش از ورود اروپاییان. |
بستن
خانوادهٔ زبانهای ایروکویی در نواحی اطراف رودخانه سنت لارنس و دریاچههای ایری و آنتاریو رایجاند و قلمرو زبانهای آلگانکی در این ناحیه را به دو بخش مجزا تقسیم کردهاند. زبانهای موهاک، آنیده و سنهکا ازجمله اعضای خانواده ایروکویی بهشمار میآیند. زبانهای جنوبی این خانواده، چروکی و تاسکارو هستند که در ایالتهای کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و تنسی گفتگو میشوند. در جنوب شرقی ایالات متحده، زبانهای ماسکوگی رایجاند. این خانواده شامل زبانهای آلاباما، کریک - مینول، چاکتاو و میکاسوکی است.[4]