زبان کاریایی

زبان کاریایی (به انگلیسی: Carian language) از زبان‌های مرده، خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی و از شاخه زبان‌های آناتولی آن است. کاریان به این زبان سخن می‌گفتند. نزدیکی این زبان به زبان لیدیایی از زبان لیکیه‌ای بیشتر بوده است. نام‌های دیگر این زبان که تاکنون به ثبت رسیده اَند ( سآنگُدُس، کآفِنُس، ترواُلِس، نآستِس، نُمییُن، مائوسلوس و...) است. از شمار اندکی سنگ‌نوشته، واژه‌هایی از زبان کاریایی شناسایی شده‌اند (در پای همین برگه نمونه‌هایی را می‌توانید بخوانید).

کاریایی
نقشه پراکندگی زبان‌های آناتولی، در هزاره دوم و اول قبل از میلاد.
منطقه	Ancient southwestern آناتولی
قومیت	کاریایی‌ها
دوره	تثبیت‌شده در قرن هفتم تا سوم پ.د.م[1]
تبار	هندواروپایی آناتولیایی Luwo-Lydian Luwo-Palaic Luwic Lyco-Carian Carian–Milyan کاریایی
گونه‌های نخستین	Proto-Indo-European Proto-Anatolian کاریایی
سامانه نوشتاری	Carian script
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	xcr
فهرست لینگوییست	xcr
گلاتولوگ	cari1274[2]

کتیبه‌ای به زبان کاریایی از نام 𐊨𐊣𐊠𐊦𐊹𐊸, qlaλiś^[3]

منابع

1. کاریایی at MultiTree on the Linguist List
2. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Carian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
3. Palaeolexicon. "The Carian word qlaλiś".

• Wikipedia contributors، "Carian language،" Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Carian_language&oldid=86951901 (accessed February ۲۲، ۲۰۰۸).