زبانهای مایایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبانهای مایایی خانواده زبانهای بههمپیوسته مردم مایا است که در آمریکای میانه و شمال آمریکای مرکزی توسط حداقل ۶ میلیون از آنها سخن گفته میشوند. این زبانها که همگی بازمانده زبان مایایی باستان میباشند امروزه در کشورهای مکزیک، گواتمالا، بلیز و هندوراس رایج میباشند. ۲۱ گونه از این زبانها در گواتمالا و ۸ گونه از آنها در مناطقی از مکزیک به رسمیت شناخته شدند.
مایایی | |
---|---|
پراکنش: | آمریکای میانه: جنوب مکزیک; گواتمالا; بلیز; غرب هندوراس و السالوادور; جمعیتهای کوچچک مهاجر و پناهنده به ویژه در ایالات متحده آمریکا و کانادا |
تبار: | یکی از خانوادههای زبانی جهان |
نیا: | نیامایایی |
زیرگروهها: |
هواستکی
یوکاتکی
چئولان–تزلتالی
کانجوبالی
کویچی–مامی
|
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵ | myn |
گلاتولوگ | maya1287[1] |
موقعیت گویشوران زبانهای مایایی |
زبانهای مایایی یکی از مستندشدهترین و پرمطالعهترین زبانهای قاره آمریکا هستند.[2] زبانهای مایایی نوین از زبان پیشمایایی ریشه میگیرند که حدود ۵۰۰۰ سال پیش رایج بودهاست. این زبانها بخشی از ناحیه همگرایی زبانی آمریکای میانه را میسازند.
در دوران پیشاکلمبی گاهنگاری آمریکای مرکزی، برخی زبانهای مایایی به خط واژهنگاشت مایایی نوشته میشدند. استفاده از آن در دوران کلاسیک تمدن مایا (۲۵۰ تا ۹۰۰ م) گسترده شد. بیش از ۵ هزار مجموعه نوشته شناختهشده به این خط در کتیبهها و دفترنامههای مایا یافت میشوند.
وامواژههای بیشماری از زبانهای اسپانیایی، انگلیسی و سایر زبانهای بومی آمریکا وارد مایایی شدهاست. مایایی یک زبان پیوندی و ترتیب اجزای جمله در آن به صورت فعل-مفعول-نهاد است.[3]