زبان بریتانیایی یا بریتونی زبان باستانی بریتون‌ها بود که در بریتانیا بدان سخن می‌گفتند. بریتانیایی از شاخهٔ زبان‌های سلتیک جزیره‌ای بوده است.
| زبان بریتانیایی | |
|---|---|
| منطقه | بریتانیای کبیر جنوب خور فورث |
| دوره | از اوایل سدهٔ پنجم میلادی[1] گسترش‌یافته به ولز قدیم، کامبریک، زبان کورنی و زبان برتون by AD 600[نیازمند منبع] |
هندواروپایی
| |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
فهرست لینگوییست | brit |
| گلاتولوگ | هیچ کدام |
| زبان‌شناسی | 50-AB |
این زبان از تبار زبان نیاسلتی است. از سدهٔ ششم میلادی از این زبان زبان‌های برتون، کورنی، ولزی و کامبریایی مشتق شدند. مجموعهٔ این زبان‌ها را زبان‌های بریتونی می‌خوانند. برخی زبان پیکتی را نیز عضوی از این خانوادهٔ زبانی می‌شمرند.
بعدها در اسکاتلند زبان‌های گائلیک و در جنوب خور فورث، زبان انگلیسی باستان جای زبان بریتانیایی را گرفتند.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
