زبان انگلیسی در اروپا
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان انگلیسی در اروپا (به انگلیسی: English language in Europe) به عنوان زبان مادری عمدتاً در بریتانیا و ایرلند صحبت میشود. در خارج از این کشورها، این زبان در مالت، وابستههای تاج و تخت (جزیره من، جرسی و گرنزی)، جبلالطارق و مناطق پایگاه مستقل آکراتاری و داکیلیا (دو سرزمین فرادریایی بریتانیا) دارای وضعیت رسمی است. در پادشاهی هلند، انگلیسی به عنوان یک زبان منطقهای در جزایر سابا و سینت یوستیشس (واقع در دریای کارائیب) جایگاه رسمی دارد. در سایر بخشهای اروپا، انگلیسی عمدتاً توسط کسانی صحبت میشود که آن را به عنوان زبان دوم یادگرفتهاند، اما همچنین، تا حدی کمتر، به صورت بومی توسط برخی از مهاجران برخی از کشورهای جهان انگلیسیزبان صحبت میشود.
زبان انگلیسی، زبان رسمی دفاکتوی انگلستان، تنها زبان رسمی جبلالطارق و آکروتیری و دکلیا، و یکی از زبانهای رسمی جمهوری ایرلند، مالت، ایرلند شمالی، اسکاتلند، ولز، جزیره من، جرسی، گرنزی و اتحادیه اروپا است.
بریتانیا و جمهوری ایرلند یک «انگلوسفر اروپایی» را با مساحتی در حدود ۳۱۶٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۲۲٬۰۰۰ مایل مربع) و جمعیتی بالغ بر ۷۱ میلیون نفر تشکیل میدهند.
بر اساس یک نظرسنجی منتشرشده در سال ۲۰۰۶، ۱۳ درصد از شهروندان اتحادیه اروپا در آن زمان انگلیسی را به عنوان زبان مادری خود صحبت میکردند. ۳۸ درصد دیگر از شهروندان اتحادیه اروپا سپس اظهار داشتند که مهارتهای انگلیسی کافی برای برقراری مکالمه را دارند، بنابراین کل دسترسی به زبان انگلیسی در اتحادیه اروپا در آن سال ۵۱ درصد بود.[1]