![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Zabul_map_7-10th-century.png/640px-Zabul_map_7-10th-century.png&w=640&q=50)
زابلستان
سرزمین باستانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
زابلستان یکی از مناطق اساطیری شاهنامه فردوسی و مرز شرقی ایران بود که در اطراف دریاچه هامون تا حدود زابل فعلی در ایران، جنوب غرب افغانستان و بخشی از پاکستان در مجاورت این منطقه را در بر میگیرد.[1] زابلستان و سیستان به صورت هممعنی بهکار میرفتهاند.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Zabul_map_7-10th-century.png/640px-Zabul_map_7-10th-century.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Borders_of_historical_territories_in_current_Afghanistan.png/640px-Borders_of_historical_territories_in_current_Afghanistan.png)
آبی: بخشی از خراسانِ تاریخی
سبز: بخشی از سیستان/زابلستانِ تاریخی
زرد: کابلستان
احتمال دارد که تپههای باستانی شهر سوخته مرکز این ایالت بودهاست. خانات زابلستان در آن دوره تاریخی یکی از بهترین زیستگاههای طبیعی بودهاست که به دلیل آب فراوان و پوشش گیاهی خوب و رودخانه و دریاچه هامون از تمدن درخشانی برخوردار بودهاست تغییر آب و هوا و تغییر مسیر رودخانه و شاید زلزله یا بیماری موجب انقراض این تمدن شدهاست.[2]
زابلستان از قسمت جنوبی کوه هندوکش در افغانستان آغاز و تا سیستان فعلی امتداد داشتهاست، غزنی پایتخت زابلستان قدیم بوده و و بنا به سند تاریخ بیهقی سلطان محمود غزنوی در سرزمین زابلستان آمد و چون مادرش زابلی بود خود را محمود زاولی لقب میداد و به سبب ترحمی که پدرش بر بچه آهو در بلخ و بخارا کرده بود خداوند وعده سرزمین زابلستان را در خواب به وی داد. بدین دلیل سلطان محمود در غزنی آمد.[3]