روزه در اسلام
دوریکردن از خوردن و آشامیدن، دوری از انجام گناهان / From Wikipedia, the free encyclopedia
روزه در اسلام عملی است که انسان از اذان صبح تا اذان مغرب از چیزهایی که روزه را باطل میکند خودداری نماید.[1] روزه از آداب مذهبی است که برای معتقدین بهعنوان وسیلهای برای تقرب به خدا، آمادگی برای مراسم مذهبی، پالایش بدن در راستای درک امور معنوی، کفّارهٔ تخطی از مقررات مذهبی، و عزاداری برای انسانهای درگذشته کاربرد دارد. زیربنای همهٔ این کاربردهای روزه، تمایل انسان به پدیدآوردن شرایط جسمی و روانی (اغلب از نوع زاهدانه) است. روزه از نظر فقهی بر چهار قسمِ واجب، مستحب، مکروه و حرام بوده و روزۀ ماه رمضان از روزههای واجب به شمار میرود. روزهٔ ماه رمضان از ستونهای دین اسلام شمرده میشود و بر همهٔ مسلمانان بالغ، عاقل و سالم واجب است در این ماه روزه بگیرند.[2] این باور گسترده که روزه گرفتن مخصوصاً در ماه رمضان مناسبترین راه برای پاک کردن گناهان است، باعث شده قوانین روزه هنوز به شکل محکمی رعایت شود.[3]