روزبهان بقلی فسایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
روزبهان ابومحمدبن ابی نصربن روزبهان بقْلی فسایی شیرازی، معروف به «شیخ شطّاح» و «شطّاح فارس» عارف اهل فارس بود.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
او در سال ۵۰۶ هجری شمسی ۵۲۲ هجری قمری در خانوادهای دیلمیالاصل در فسا به دنیا آمد.[1] این عارف و دانشمند سدهٔ ششم و هفتم و از سرسلسلهٔ روزبهانیان بوده و دیلمیان مقیم فارس بودهاند و چون در فسا به بَقل (سبزی و ترهبار) فروشی اشتغال داشت ملقب به «شیخ روزبهان بقلی» بود.
در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد. از همان ابتدای زندگی تمایلات عرفانی داشت، تا این که در ۲۵ سالگی از خلق برید و در کوههای اطراف شیراز به عبادت و ریاضت پرداخت و حافظ قرآن شد و نزد نخستین مرشد خود، شیخ جمالالدین فسایی رفت. [نیازمند منبع]
کتاب «تحفة اهل العرفان» قدیمیترین اثر در شرح زندگی روزبهان میباشد. این اثر در سال ۶۹۵ هجری قمری (۹۴ سال بعد از فوت روزبهان) توسط یکی از نبیرگان وی بنام شیخ شرفالدین ابراهیم (فرزند شیخ صدرالدین روزبهان ثانی فرزند شیخ فخرالدین احمد فرزند روزبهان) در شرح زندگی روزبهان نگاشته شدهاست. این کتاب دریک نوبت توسط محمد تقی دانشپژوه تصحیح و توسط انجمن آثار ملی تحت شماره ۶۰ منتشر شدهاست. سپس به کوشش دکتر جواد نوربخش در دو نوبت منتشر گردیدهاست.[2]