دلیریوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
روانآشفتگی[1] یا دلیریوم (به انگلیسی: Delirium) درحقیقت اختلال کلیِ اعمالِ شناختی و عدم هشیاری است. دلیریوم حاد است، (از چند ساعت تا چند روز) سیری کوتاه دارد و وقتی عوامل سببی حذف شوند، با بهبود سریع همراه است. درمان دلیریوم نیاز به شناسایی و مدیریت دلایل ایجاد آن، مدیریت علائم و کاهش عوارض دارد.[2] در بعضی موارد، از روشهای درمانی موقت یا علامتی برای آرامش فرد یا تسهیل مراقبتهای دیگر (به عنوان مثال جلوگیری از بیرون کشیدن لوله تنفس) استفاده میشود.[3][4][5] هنگامی که دلیریوم ناشی از ترک الکل یا ترک خوابآور است، بنزودیازپینها برای درمان استفاده میشود.[6]
اختلال در جهتیابی، عدم آگاهی نسبت به زمان و مکان، توهم، هذیان، خشم و عصبانیت، اضطراب و ترس از ویژگیهای این اختلال است. این حالت پس از اعمال جراحی، سوختگی، بیخوابی، عفونت، اعتصاب در حرف زدن، تب، تصادف شدید، سقوط از ارتفاع، شکستگی یا خونریزی شدید یا پس از ترک مواد مخدر ممکن است توسط بیمار تجربه شود. دلیریوم ناشی از ترک مواد غالباً با بیشفعالی همراه است. این اختلال در هر سنی ممکن است بروز کند.
دلیریوم | |
---|---|
تخصص | روانپزشکی، عصبشناسی، روانشناسی |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | F05 |
آیسیدی-۹-سیام | 293.0 |
دادگان بیماریها | 29284 |
ئیمدیسین | med/۳۰۰۶ |
پیشنت پلاس | دلیریوم |
سمپ | D003693 |
نوعی از روانآشفتگی، که ناشی از الکلیسم است و معمولاً بهصورت نشانگان ترک در الکلیهای کهنهکار دیده میشود، روانآشفتگیِ رعشهای (delirium tremens) نام دارد.[7]
در مطالعه ای که در بیمارستان رسول اکرم صورت گرفت و به بررسی مشاورههای روانپزشکی در بخشهای مختلف پرداخته شد، مشاهده شد که ۸٫۱۱ درصد مشاورهها به دلیل دلیریوم بوده است.[8]