روابط ایران و اتحادیه عرب
روابط ایران و اعضای اتحادیه عرب / From Wikipedia, the free encyclopedia
روابط ایران و اتحادیه عرب به وابستگیها و پیوستگیهای دوسویهٔ ایران و اعضای سازمان بینالمللی و منطقهای اتحادیه عرب در موضوعات گوناگون گفته میشود. این سازمان شامل کشورهای عمدتاً عربی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است (۲۲ کشور عربزبان شامل ۱۰ کشور آفریقایی و ۱۲ کشور آسیایی).
بهطور کلّی سرزمین ایران و مرزهای آن از چهار اقلیم با این کشورها همسایگی دارد: کردستان درونمرزی ایران با کردستان عراق و شمال عراق؛ خوزستان با جنوب عراق و کویت؛ خلیج فارس با عربستان، قطر، بحرین و امارات؛ هرمزگان با عمان و امارات؛ که روابط با کشورهای عربی از راه هر یک از این اقلیمها، پیشنه و ویژگیهای خود را دارد.
در سیاست و دیپلماسی، عبارت است از سیاست خارجی ایران در تقابل یا تعامل با ۲۲ کشور آسیایی و آفریقایی که خود را جهان عرب مینامند. این روابط با توجه به تفاوت نژادی، زبانی و سپس دینی آنها در طول تاریخ خاورمیانه هیچگاه در حد مطلوبی ارزیابی
نشدهاست و همواره میزانی از بدبینی و تقابل بالاخص از جانب عربها دیده شدهاست. پس از پایان جنگ ایران و عراق، دولتهای سازندگی و دولتهای اصلاحات موفق شدند به مرور بسیاری از اختلافات را با این کشورها حل و فصل نمایند و روابط را دوستانه سازند؛ ولی با روی کار آمدن دولتهای خدمتگزار، روابط در طول ۸ سال بسیار تنزل کرد و در بدترین شرایط بعد از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران تبدیل شد. برخی از تنشزاییهای این دوره به دست دولتمردان ایرانی رقم خورد و برخی خارج از کنترل سیاستمداران ایرانی بود و آبستن رویدادهای ناخوشایند منطقهای رقم خورد. با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید در سال (۲۰۱۳)، دو طرف بسیار امیدوار به بازگشت به روابط درخشان گذشته در دوره قبل از ریاستجمهوری محمود احمدینژاد بودند ولی بعد از مرگ عبدلله بن عبدالعزیز و تغییر سیاست عربستان سعودی روابط دو کشور به سمت خصمانهای پیشرفت.
عربها معتقدند ایران پس از سقوط دودمان پهلوی مدام در حال تلاش برای تغییر توازن قدرت در منطقه به نفع خود است. این بینش پس از اعتراضات مردم کشورهای عربی در سال ۲۰۱۱ شدت گرفت. کشورهای شورای همکاری خلیج فارس معتقدند آن دسته از قیامهایی که در کشورهای شبه جزیره عربستان رخ میدهد، همگی به پشتوانه ایران انجام میگیرد. به این دلیل که مردم کشورهای عربی منطقه حکومتهای خود را دوست دارند و تنها ایران است که با آنها مخالف است. این شورا ایران را در قیامهای کشورهای عرب شمال آفریقا و غرب آسیا بیتاثیر میدانند.[1]