رقیه بنت حسین
دختر کوچک حسین بن علی (۵۷–۶۱ ه.ق) / From Wikipedia, the free encyclopedia
رُقَیّه دختر حسین بن علی (به عربی: رُقَیّة بنت الحسین؛ ۱۷ یا ۲۳ شعبان ۵۷ قمری – ۵ صفر ۶۱ قمری) که برخی منابع با نام فاطمه صغری از وی یاد کردهاند، دختر کوچک حسین بن علی است.
رقیه بنت الحسین | |
---|---|
زادهٔ | ۱۷ یا ۲۳ شعبان ۵۷ ه.ق مدینه |
درگذشت | ۵ صفر ۶۱ ه.ق |
مدفن | حرم رقیه، دمشق |
عنوان | سیدة الرقیه |
والدین |
|
خویشاوندان | دختر حسین بن علی امام سوم شیعه؛ از اسیران نبرد کربلا |
پدر او امام سوم شیعیان دوازدهامامی و مادرش مطابق قویترین قولها، اماسحاق است. منابعی دیگر مادرش را شهربانو گزارش کردهاند. از تاریخ زندگانی او، تا پیش از واقعه کربلا، اطلاعاتی در دست نیست. منابع تاریخی از مرگ وی در اثر اسارت و رنجهای سفر از کربلا تا شام یاد کردهاند. بر اساس نقلی که عمادالدین حسن طبری در کامل بهائی از کتاب الحاویه گزارش کردهاست، این دختر خردسال در شام و پس از مشاهده سر بریده پدرش، از دنیا رفت و در همانجا دفن شد. تاریخ مرگ وی، ۵ صفر سال ۶۱ ه.ق گزارش شدهاست. تمام منابعی که از رقیه یاد کردهاند، محل دفنش را دمشق و نزدیک به کاخ یزید گزارش کردهاند. مقبرهای در محله عماره دمشق و در شمال شرقی مسجد سابق اموی وجود دارد که به حرم حضرت رقیه مشهور است.
با توجه به عدم ذکر نام رقیه در منابع کهن و معتبر، تردیدهایی در خصوص انتساب دختری خردسال با نام رقیه به حسین بن علی صورت گرفتهاست. هر کدام از موافقان و مخالفان این انتساب، دلایل متفاوتی را بری ادعای خود مطرح کردهاند. در این خصوص، ابن فندق، اولین منبع نسبشناسی است که در قرن پنجم هجری قمری از رقیه به عنوان دختر حسین بن علی یاد کردهاست. پیش از او نیز منابعی روایی و تاریخی به وجود رقیه اشارتی داشتهاند.