رساله ذهبیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
رساله ذهبیه (به معنی دانش نویسه طلایی) نام رسالهای با موضوع سلامت و درمان منتسب به علیبنموسیالرضا (۸۱۸–۷۶۵ میلادی) امام هشتم شیعیان است. او این رساله را به درخواست خلیفهٔ زمان خودش، مأمون نوشت.[1][2] این رساله این به عنوان مهمترین نوشتهٔ اسلامی در علم پزشکی مورد تکریم گرفته است و عنوان رساله طلایی به این دلیل است که به دستور مأمون با جوهر طلا نگاشته شده بود.[2] گفته میشود که زنجیرهٔ راویان آن به محمدبن جمهور عمی یا حسن بن محمد نوفلی میرسد که توسط رجال نجاشی «بسیار محترم و قابل اعتماد» شمرده شده است.[3]
این رساله شامل شاخههای علمی از جمله بافتشناسی، روانشناسی، شیمی و آسیبشناسی است. طبق این رساله، سلامت انسان با چهار عامل خون، صفرای زرد، صفرای سیاه و بلغم تعیین میشود که نسبت مناسب آنها سلامت را حفظ میکند. کبد نقش مهمی در تولید و حفظ نسبتهای مورد نیاز بدن دارد. علیابنموسیالرضا بدن را به عنوان یک پادشاهی که پادشاه آن قلب است، توصیف میکند در حالی که عروق خونی، اندامها و مغز کارگران آن هستند.