ردهبندی ستارگان
From Wikipedia, the free encyclopedia
در علم ستارهشناسی ردهبندی ستارگان (به انگلیسی: stellar classification) به ردهبندی ستارگان بر اساس تخمینی که از نور و دمای سطحی آنها با استفاده از طیفسنجی نجومی زده میشود، گفته میشود و انواع متفاوتی دارد. ستارهشناسان عموماً از ترکیبی از این دو روش زیر برای ردهبندی ستارگان استفاده میکنند: «ردهبندی هاروارد» از دمای سطحی ستاره جهت طبقهبندی آن استفاده میکند در حالی که «ردهبندی یرکس» از میزان درخشندگی ستاره جهت طبقهبندی آن استفاده میکند.[1] آنجلو سچی،[پانویس 1] منجم ایتالیایی در سال ۱۸۶۰ میلادی چهار نوع طیف ستارهای را شناسایی کرد. حدود بیست سال بعد، گروهی از محققان در رصدخانه کالج هاروارد موفق به شناسایی گونههای دیگری از طیفهای ستارگان شده و آنها را به ترتیب حروف الفبایی و بر اساس قدرت خطوط طیفی هیدروژنی آنها نامگذاری کردند. با ادامه تحقیقات، ستارگان بر اساس دمای سطحی آنها طبقهبندی شدند که باعث شد ترتیبی غیر الفبایی پیدا کند: ترتیب تقسیمبندی از گرمترین به سردترین O و B و A و F و G و K و M میباشد. از حروف دیگر جهت اشاره به انواع نادرتر ستارگان و نواخترها استفاده میشود. هر رده، خود به زیر ردههای بیشتری تقسیم میشود. این کار معمولاً با نسبت دادن اعداد بین ۰ تا ۹ صورت میپذیرد (عدد ۰ برای گرمترین، و ۹ برای سردترین).[1] ردهبندی دیگری بنام «ردهبندی یرکس» در سال ۱۹۴۳ و توسط ویلیام ویلسن مارگون فیلیپ کینان و ادیت کلمن در رصدخانه یرکیزبه وجود آمد.[2] این ردهبندی از درخشندگی ستاره جهت طبقهبندی آن استفاده میکند.[1]