![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Early_Jeff_Beck.jpg/640px-Early_Jeff_Beck.jpg&w=640&q=50)
راک بیکلام
From Wikipedia, the free encyclopedia
راک بیکلام گونهای از موسیقی راک بدون آواز است. گاهی از آواز به عنوان صدای پس زمینه ملودی برای فضاسازی استفاده میشود. نمونههایی از راک بیکلام را میتوان تقریباً در هر زیر ژانر راک، اغلب از نوازندگانی که در این سبک تخصص دارند یافت. راک بیکلام از اواسط دهه ۱۹۵۰ تا اواسط دهه ۱۹۶۰ با هنرمندانی چون بیل داگت کمبو، فایربالز، شدووز، ونچرز، جانی، هوریکنز و اسپاتنیکس بیشترین محبوبیت را داشت. گروه برادران آلمن، نوازندگان چند ساز بودند. جف بک همچنین دو آلبوم بی کلام را در دهه ۱۹۷۰ ضبط کرد. نوازندگان پروگرسیو راک و آرت راک در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، اجراهای محبوبی از این موسیقی را به نمایش گذاشتند.
![]() | این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
الگو:ویراسنتاری
|
راک بی کلام | |
---|---|
ریشههای سبکی | |
ریشههای فرهنگی | اواسط دهه ۱۹۵۰ میلادی و اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی |
زیرژانرها | |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Early_Jeff_Beck.jpg/320px-Early_Jeff_Beck.jpg)
در طول دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، ژانر راک بیکلام تحت سلطه چندین تکنواز گیتار از جمله جو ستریانی، اینگوی مالمستین و استیو وای بود. دهه ۲۰۰۰ جای خود را به سبک جدیدی از نوازندگان داد. به عنوان مثال، جان لوری (با نام مستعار John 5)، یک آلبوم انفرادی بی کلام منتشر کرد. در دهه ۲۰۰۰ نیز این سبک شاهد ظهور موسیقی بیکلام توسط گروههایی بود که معمولاً آن ها را پست راک مینامند.