رئیسالکتاب
From Wikipedia, the free encyclopedia
در نظام اداری امپراتوری عثمانی به سرپرست منشیان، رئیسالکُتّاب گفته میشد. رئیسالکتاب ریاست مجلس عدل و دیوان همایون را برعهده داشت.[1] به رئیسالکتاب، رئیسافندی هم میگفتند.
با اجرای تنظیمات در ۱۲۵۲ (۱۸۳۶ میلادی) در تشکیلات باب عالی سمت رئیسالکُتّابی به نظارت خارجیّه تبدیل شد که همان منصب وزارت امور خارجه است. در همان سال سمت کدخدای صدر عالی به نظارت مُلکیّه و یک سال بعد به نظارت داخلیه، دفترداری به نظارت مالیّه تبدیل شد و با این گونه اصلاحات، باب عالی شکل دیگری یافت. به این ترتیب، رجال بزرگ سابق از قبیل کَهْیابیگ (رئیس اصناف) و رئیسالکُتّاب و چاووشباشی که ملتزم رکاب وزیر اعظم بودند به القاب ناظران داخلیّه و خارجیّه و مالیّه ملقّب و همگی از رجال مسئول دولت شدند.[2]
احمد رسمی کتابی به نام سفینة الرؤسا درباره «رئیسالکتّاب» ها نوشتهاست.[3]