رأی اعتماد به هیئت وزیران محمود احمدینژاد
From Wikipedia, the free encyclopedia
بررسی کابینهٔ محمود احمدینژاد از تاریخ یکشنبه ۳۰ مرداد ۸۴ با حضور ۲۸۴ نماینده آغاز شد و ۴ روز ادامه یافت. وی وزرای پیشنهادی خود را طی نامهای در ۲۳ مرداد به مجلس معرفی کرده بود. فقط ۲ نفر از وزرا سابقهٔ وزارت داشتند. محمد رحمتی که اواخر دولت دوم سید محمد خاتمی و پس از استیضاح احمد خرم توسط مجلس هفتم بهعنوان وزیر راه انتخاب شد و محمد سعیدیکیا که در دولت میرحسین موسوی وزیر راه و ترابری و در کابینه اول محمد خاتمی وزیر جهاد سازندگی بود. بخش عمدهای از وزرا ناشناخته یا کمتر شناخته شده بودند و سوابق مدیریت قابل توجهی نداشتند. به نظر میرسید با توجه به اینکه اکثریت مجلس از جناح محافظهکار بودند تمام وزرای پیشنهادی موفق به دریافت رأی اعتماد شوند، اما ۴ نفر از وزرای کلیدی کابینه رأی اعتماد نگرفتند. حد نصاب جهت دریافت رأی اعتماد ۱۴۲ رأی بود. نمایندگان مجلس هفتم تلاش کردند عدم رأی اعتماد خود به وزرای پیشنهادی را به استقلال مجلس تعبیر کنند. کابینهٔ معرفیشدهٔ احمدینژاد از چند جهت حایز ویژگیهای منحصربهفرد بود: تقریباً هیچیک از وزرای معرفی شده از سوی احمدینژاد سابقهٔ وزارت یا معاونت در وزارتخانه را نداشتند و از سویی این کابینه تنها کابینهٔ بعد از انقلاب بود که موفق به دریافت رأی اعتماد برای تمام اعضای خود از مجلس نشد. وزرات نفت به عنوان مهمترین وزارتخانهٔ ایران که دارای ابعاد سیاسی-اقتصادی میباشد برای بیش از ۶ ماه با سرپرست اداره شد که اثر منفی زیادی در معلق ماندن قراردادهای نفتی داشت.