دوره فترت عثمانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
فترت عثمانی یا جنگ داخلی عثمانی[1] (نبرد آنکارا - ۵ ژوئیه ۱۴۱۳؛ ترکی استانبولی: Fetret Devri)، جنگی داخلی در امپراتوری عثمانی، میان فرزندان سلطان بایزید یکم پس از شکست پدرشان در نبرد آنکارا در ۲۰ ژوئیه ۱۴۰۲ بود. اگر چه تیمور محمد چلبی را به عنوان سلطان تأیید کرده بود، برادرانش عیسی چلبی، موسی چلبی، سلیمان چلبی و بعدتر مصطفی چلبی، از به رسمیت شناختن حکومت او امتناع کردند و هر کدام خود را وارث تخت سلطنتی میدانستند.[2] که نتیجه آن جنگ داخلی شد. دورهٔ فترت کمی کمتر از ۱۱ سال طول کشید تا اینکه در نبرد چمارلو در ۵ ژوئیه ۱۴۱۳، محمد چلبی پیروز شد و با نام سلطان محمد یکم تاجگذاری و امپراتوری عثمانی را احیا کرد.