دابویه
From Wikipedia, the free encyclopedia
دابویه بنیانگذار دودمان دابویگان (گاوبارگان) و فرزند گیل گاوباره بود. این خاندان به مدت ۱۱۹ سال در طبرستان حکومت کردند. و از سلسلههایی بودند که هیچگاه اسلام را نپذیرفتند.[1]
گاوبارگان دابویی بطوریکه از نام این خاندان پیداست از فرزندان دابویه پور گیل گاوباره بودند و نژاد از خاندان شاهنشاهی ساسانی داشتند و نسب به پیروز (۴۵۹–۴۸۳ میلادی) میرسانیدند. گیل گاوباره که بر گیلان و دیلمان فرمانروا بود در سال ۲۲ هجری که برابر با یازدهمین سال سلطنت یزدگرد سوم آخرین شهریار ساسانی (۶۳۲–۶۵۱ میلادی) میباشد به تبرستان لشکر کشید. ابتدا بر رویان (ناحیه ناتل، کجور، چالوس و کلار) و سپس تا حد گرگان استیلا یافت.
دابویه به مدت ۳۰ سال یعنی از ۶۸۱ تا ۷۱۱ میلادی برابر با ۱۹۳ تا ۲۲۳ تبری حکومت کرد و پس از او پسرش فَرُخان بزرگ بر تخت پادشاهی نشست. لازم به یادآوریست که آغاز سال تبری برابر است با به تخت نشستن قباد یکم ساسانی یعنی سال ۴۸۸ میلادی و فرستادن پسر بزرگش کیوس در همان سال به تبرستان کهن است.
گیل دارای دو فرزند بود به نامهای دابویه و پادوسپان. دابویه و فرزندانش تا سال ۱۴۲ هجری بر گیلان و رویان و طبرستان و گاهی تا بخشی از گرگان با قدرت تمام فرمان راندند و به سال ۱۴۴ هجری با انقراض پیوستند. پس از دابویه فرزند وی، فرخان بزرگ، به مقامش رسید.