خودخواری یا اتوفاجی یا اتوفاژی (انگلیسی: Autophagocytosis یا Autophagy؛ از زبان یونانی باستان αὐτόφαγος، بهمعنی «خویشتن خوار» و κύτος، بهمعنی «توخالی»)،[1] که از دههٔ ۱۹۶۰ میلادی شناخته شدهاست؛ بدین معنی است که سلول اجزای خود را در غشایی بستهبندی کرده، بعد این مجموعه با اندامکهای بازیافت سلول (لیزوزوم) درمیآمیزد تا آنزیمهای لیزوزوم، مواد مورد نظر را تخریب کنند.[2] در سلولهای یوکاریوتی سه نوع اتوفاجی شناسایی شدهاست: ماکرو اتوفاجی، میکرواتوفاجی و ماکروفاجی با واسطه چپرونها. نوع اصلی و کلاسیک اتوفاجی، ماکرو اتوفاجی است که به میزان بیشتری در سلول رخ میدهد.
در اتوفاجی سلولها از دیگر سلولها تغذیه میکنند، با این که ممکن است به نظر برسد اتوفاجی روندی مخرب است اما این مکانیسم طبیعی دفاع سلول است. در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی به سلول نمیرسد یا اینکه سلول باید عوامل مهاجم مثل باکتری و ویروس را تخریب کند، اتوفاجی برای زدودن مواد زائد و کاهش مصرف سلول ضروری است. علاوه بر این سلول مواد زائدی را که خود تولید کرده یا اجزایی را که پیر شدهاند به این ترتیب تخریب کرده و از مواد اولیه آنها برای تولید اجزا و مواد جدید استفاده میکند.[3]
نقش اتوفاجی در سرطان
اتوفاجی یک فرایند بهشدت حفاظت شدهاست که در پاسخ به شرایط استرس ایجاد میشود و میتواند منجر به زنده ماندن سلول، تمایز و مرگ سلولی شود. این فرایند در سلولهای توموری دارای دو عملکرد است: سرکوب کننده تومور و القا کننده آن. در واقع در مراحل اولیه تومور باعث سرکوب و در مراحل پیشرفته باعث بقای سلولهای توموری میشود. یکی از چالشهای اصلی استفاده از داروهای شیمی درمانی در مدت زمان مصرف، ایجاد مقاومت در سلولهای سرطانی و در نتیجه کاهش بازده این داروهاست. مطالعات نشان دادهاست که مصرف داروهای پرکاربرد شیمی درمانی، با القای اتوفاجی در سلولهای سرطانی باعث ایجاد عوارض جانبی و مقاومت دارویی میشود. در واقع فرایند اتوفاجی در سلولهای سرطانی در اثر مصرف طولانی مدت داروهای شیمی درمانی القا شده و باعث مقاومت سلولهای سرطانی میشود.[4]
بنابراین استفاده از مهار کنندههای اتوفاجی میتواند باعث کاهش مقاومت سلولهای توموری به داروهای شیمی درمانی شود. یکی از روشهای درمانی استفاده همزمان از siRNA اختصاصی فاکتور شروع اتوفاجی Beclin1 و داروی شیمی درمانی برای درمان و کاهش مقاومت سلولهای توموری است. siRNA ماکرومولکولی آبدوست با بار منفی است و به دلیل خصوصیت فیزیولوژیکی به تنهایی قادر به عبور از سلولهای سرطانی نیست. یکی از راه حلیهایی که برای این مشکل وجود دارد استفاده از نانوحاملهای پپتیدی هوشمند برای دارورسانی و ژن رسانی هدفمند میباشد. پیشرفتهای اخیر در زمینه مهندسی نانوساختارها منجر به توسعه کاربرد نانوحاملها در ژن درمانی و دارو رسانی شدهاست.[5]
روشهای فعالسازی اتوفاجی
اتوفاجی به صورت طبیعی در بدن همه انسانها فعال است، اما با افزایش سن میزان فعال بودن آن کاهش میابد. با این حال روشهای طبیعی وجود دارد که حتی با افزایش سن میتوان با انجام دادن آنها، حالت اتوفاجی در بدن را افزایش داد. برخی از این روشها عبارتند از:[6][7]
- روزه داری[8]
- رژیمهای غذایی فستینگ یا روزههای متناوب با فاصله زمانی (به انگلیسی: Intermittent Fasting)[9]
- ویتامین دی[10][11] (ویتامین دی خون باید حداقل ۵۰ تا ۱۰۰ نانوگرم باشد، بیشتر از ۱۵۰ نانوگرم ممکن است باعث مسمومیت یا ایجاد سنگ کلیه شود)[12][13]
- ورزش کردن (مخصوصا تمرینات ورزشی هیت HIIT)[14]
- چای سبز[15]
- قهوه تلخ[16]
- شکلات تلخ
- زنجبیل[17]
- زردچوبه
- دارچین[18]
در بین این روشها روزه گرفتن، ورزش کردن، ویتامین دی بیشترین اثرگذاری در فعال کردن حالت اتوفاجی را دارند.[19]
کاشف اتوفاجی
کاشف اتوفاجی یک پروفسور ژاپنی بنام یوشینوری اسومی است که در سال ۲۰۱۶ به خاطر کشف اتوفاجی جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد.[20]
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.