خط توأمان
شیوۀ خوشنویسی ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
خط توأمان شیوهای تفننی در خوشنویسی ایرانی بودهاست که در آن از ترکیب کلمات و حروف، صورت انسان یا حیوانات یا نوشتهای جدید تشکیل میشود.
ابتکار این خط مربوط خوشنویس و شاعر خوش قریحه اواخر سده نهم و اوایل دهم هجری مجنون پسر کمالالدین محمود رفیقی (درگذشت ۹۵۱ ه. ق)[1] میدانند که به واسطه آنکه گاهی به دست چپ کتابت میکرد و گاهی نیز کلمات را از چپ به راست و وارونه مینوشت و همه تذکره نویسان معتقدند که در چپنویسی کسی بهقدرت او نیامده است از این رو معروف به «مجنون چپنویس» بود.[2]
خط توأمان نوعی پازل و بازی بصری با خط و حروف است که از ترکیب متقابل یا دوطرفه نوشتهها یا خطوط غیرقابل خواندن حروف قابل خواندن یا اشکالی از انسان یا حیوانات پدید آورند. این خط تفننی را که بیشتر توسط مبتکر آن کار شده را میتواند از ریشههای اولیه نقاشیخط امروزی محسوب شود.