نظام سوسیالیستی فدرال شوروی
بدنه اصلی قوه مجریه در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی / From Wikipedia, the free encyclopedia
دولت اتحاد شوروی، دولت شوروی یا بهطور رسمی دولت کل اتحادیه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (به روسی: Правительство СССР) ارگان اجرایی و اداری دولت در اتحاد جماهیر شوروی سابق بود. این نهاد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۴۶ شورای کمیسارهای خلق، از ۱۹۴۶ تا ۱۹۹۱ شورای وزیران، از ژانویه تا اوت ۱۹۹۱ کابینه وزیران، از اوت تا دسامبر ۱۹۹۱ کمیته مدیریت عملیاتی اقتصاد ملی و در دوران حاکمیت ژوزف استالین با عنوان دولت کارگران و کشاورزان اتحاد شوروی شناخته میشد.[1][2][3][4]
دولت کل اتحادیه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی Правительство СССР | |
---|---|
شورای کمیسارهای خلق (۱۹۲۳–۱۹۴۶) شورای وزیران (۱۹۴۶–۱۹۹۱) کابینه وزیران (ژانویه ۱۹۹۱–اوت ۱۹۹۱) کمیته مدیریت عملیاتی اقتصاد ملی (اوت ۱۹۹۱–دسامبر ۱۹۹۱) کابینه اتحاد شوروی | |
نشان رسمی اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۵۶–۱۹۹۱) | |
تاریخ تشکیل | ۳۰ دسامبر ۱۹۲۲ |
تاریخ انحلال | ۲۶ دسامبر ۱۹۹۱ |
افراد و سازمانها | |
رئیس کشور | میخائیل کالینین (۱۹۲۲–۱۹۳۸) میخائیل گورباچف (۱۹۸۸–۱۹۹۱) |
رئیس دولت | ولادیمیر لنین (اولین رئیس حکومت) |
جانشین رئیس دولت | والنتین پاولوف (آخرین رئیس حکومت) |
شمار وزیران | کابینه وزیران (۴۴ عضو) |
حزب عضو | حزب کمونیست |
وضعیت در مجلس | کنگره شوراها (۱۹۲۲–۱۹۳۶) شورای عالی (۱۹۳۶–۱۹۹۱) |
پیشینه | |
پیشین | دولت موقت روسیه |
پسین | اتحادیه کشورهای مستقل همسود |
دولت توسط یک رئیس رهبری میشد که ناظران خارجی معمولاً از آن بهعنوان «نخستوزیر» یاد میکردند. رئیس توسط کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی نامزد میشد و توسط نمایندگان در اولین جلسه عمومی تازه منتخب شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی انتخاب میگشت. برخی از دولتها بهمثابه دولت دوم ریژکوف بیش از ۱۰۰ وزیر دولتی داشتند که بهعنوان معاون اول نخستوزیر، معاونان نخستوزیر، وزیران دولت یا رؤسای کمیتهها و کمیسیونهای دولتی خدمت میکردند. آنها توسط نخستوزیر انتخاب و توسط شورای عالی تأیید میشدند. دولت اتحاد جماهیر شوروی قدرت اجرایی خود را مطابق با قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی و قوانین مصوب شورای عالی اعمال میکرد. اولین دولت به رهبری ولادیمیر لنین و آخرین دولت به رهبری والنتین پاولوف بود.
پس از معاهده تأسیس اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۲۲،[5] جمهوری سوسیالیستی فدراتیو روسیه شوروی، جمهوری سوسیالیستی اوکراین شوروی، جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی و جمهوری فدراتیو سوسیالیستی قفقاز جنوبی شوروی اتحادیه جماهیر شوروی سوسیالیستی را تأسیس کردند. این معاهده دولت را تأسیس کرد که بعداً با تصویب اولین قانون اساسی شوروی در سال ۱۹۲۴ مشروعیت یافت.[5] قانون اساسی ۱۹۲۴ دولت را مسئول کنگره شوراهای اتحاد جماهیر شوروی کرد. در سال ۱۹۳۶ با تصویب قانون اساسی جدید، نظام دولتی اصلاح شد.[5] مصوبه جدید کنگره شوراها را لغو و شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی را جایگزین آن کرد. در اولین جلسه عمومی شورای عالی دوم در سال ۱۹۴۶، دولت به شورای وزیران تغییر نام داد. با تصویب قانون اساسی ۱۹۷۷ تغییرات جزئی ایجاد شد. نوزدهمین کنفرانس اتحادیه کل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی به اصلاح قانون اساسی رأی مثبت داد. این امر امکان برگزاری انتخابات چند کاندیدایی را فراهم و کنگره نمایندگان خلق را تأسیس نمود. این اصلاحات کنترل حزب بر شورای عالی را تضعیف کرد. بعدها در ۲۰ مارس ۱۹۹۱، شورای عالی به پیشنهاد میخائیل گورباچف، قانون اساسی را برای ایجاد یک نظام نیمهریاستی که اساساً تلفیقی از سبک حکومت آمریکایی و فرانسوی بود، اصلاح کرد. شورای وزیران لغو و کابینه وزیران که مسئولیت ریاستجمهوری اتحاد جماهیر شوروی را بر عهده داشت جایگزین شد. رئیس کابینه وزیران نخستوزیر اتحاد جماهیر شوروی بود. پس از کودتای ۱۹۹۱ شوروی که نخستوزیر والنتین پاولوف در آن شرکت داشت، دولت مجبور به استعفا شد. دولت شوروی به جای خود کمیتهای گذرا به ریاست سیلایف ایجاد کرد تا وظایف اساسی دولتی را تا زمان تعیین کابینه جدید اداره کند. در ۲۶ دسامبر ۱۹۹۱ شورای عالی اتحادیه را منحل کرد و در نتیجه دولت اتحاد جماهیر شوروی برای همیشه تعطیل شد.