حمله مغول به ژاپن
دو حملهٔ امپراتوری مغول به ژاپن در دوره کاماکورا / From Wikipedia, the free encyclopedia
حمله مغول به ژاپن یا گِنکو (به ژاپنی: 元寇 Genkō)، به دو حملهٔ سلسله یوآن[پ 1] به ژاپن در دوره کاماکورا گفته میشود. بهطور عمده صحنهٔ این جنگها کیوشو در جنوب غربی ژاپن بودهاست. قوبلای خان امپراتور مغول پس از مسلط شدن بر چین شمالی و اشغال پادشاهی گوریو (کُره)، شش بار سفیرانی به ژاپن فرستاد و خواستار اظهار انقیاد ژاپن و شناسایی و قبول برتری چین در شرق آسیا توسط ژاپن شد اما هوجو توکیمونه فرماندار نظامی ژاپن هر بار این سفیران را بدون پاسخ گذاشت و به حالت آمادهباش جهت حمله درآمد. حمله نخست مغول نبرد بونای نام دارد و در سال ۱۲۷۴ میلادی رخ داد. در این حمله با وجود برتری نظامی و پیشروی سپاهیان امپراتوری مغول، سربازان پس از یک روز نبرد شدید، هنگام شب عقبنشینی کرده و به کشتیهایشان بازگشتند. حوادثی که بعد از سوار شدن سربازان مهاجم به کشتیها رخ داده و باعث برنگشتن بیش از نیمی از این سربازان به سرزمین چین شده، هنوز در پردهای از ابهام باقیماندهاست.
حمله مغول به ژاپن گِنکو | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از حمله مغول به آسیای شرقی | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
شوگونسالاری کاماکورا | |||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
هوجو توکیمونه |
قوبلای خان (حکومت ۱۲۹۴–۱۲۶۰ میلادی) | ||||||
قوا | |||||||
سال ۱۲۷۴ میلادی ۳٬۰۰۰ تا ۶٬۰۰۰ سرباز[1][2] سال ۱۲۸۱ میلادی، ۳٬۰۰۰ نفر[3] |
نبرد بونای در سال ۱۲۷۴ میلادی، سربازان سلسله یوآن ۲۰٬۰۰۰ سربازان گوریو ۶۰۰۰ ۷۰۰۰ ملوان اهل گوریو در مجموع ۳۳٬۰۰۰ نفر تعداد کشتیها ۹۰۰[4] در سال ۱۲۸۱ تعداد سربازان گوریو ۴۰٫۰۰۰ نفر به همراه ۹۰۰ کشتی[5] و سلسله یوآن ۱۰۰٫۰۰۰ نفر [6] به همراه ۳۵۰۰ کشتی[7] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
کم |
سال ۱۲۷۴ میلادی ۱۳٬۵۰۰ نفر در خاک ژاپن یا در نتیجهٔ غرق در دریا سال ۱۲۸۱ میلادی ۱۰۷٫۰۰۰ نفر در خاک ژاپن یا در نتیجهٔ غرق در دریا.[8] |
حمله مغول به ژاپن | ||
---|---|---|
رویدادهای مهم در حمله مغول به ژاپن | ||
۱۲۵۹ | کشور گوریئو (کره) به مستعمره امپراتوری مغول تبدیل شد. | |
۱۲۶۸ | قوبلایخان فرستادگانی همراه با نامه از کشور گوریئو (کره) روانهٔ ژاپن کرد و پس از آن نیز چندین هیئت دیگر اعزام شد اما دولت کاماکورا حاضر به پاسخ دادن به این پیغامها نشد. | |
۱۲۷۱ | قوبلایخان با تصرف چین شمالی توانست سلسله یوآن را بنیانگذاری کند. | |
۱۲۷۴ | ۴ نوامبر، قوای متحد یوآن و گوریئو به تسوشیما حمله کردند. آغاز جنگ بونای یا اولین جنگ خلیج هاکاتا | |
۱۳ نوامبر، قوای متحد در ایکینوشیما پیاده شدند. | ||
۱۹ نوامبر، قوای متحد در سواحل خلیج هاکاتا پیاده شدند و به مناطقی که امروزه در شهر فوکوئوکا قرار گرفتهاند حمله کردند. ۲۰ نوامبر بر اساس برخی منابع کشتیهای قوای متحد عقبنشینی کردند. | ||
۱۲۷۵ | دولت کاماکورا سر فرستادگان مغول به ژاپن را قطع کرد. | |
۱۲۷۶ | دولت کاماکورا در کنارهٔ ساحلی خلیج هاکاتا دستور ساخت دیوار دفاعی سنگی را به علت بالا بردن قدرت تدافعی صادر کرد. طول و عرض دیوار ۲ متر و به طول ۲۰ کیلومتر بود. | |
۱۲۷۹ | به دستور هوجو توکیمونه سر فرستادگانی که از طرف مغول به ژاپن اعزام شده بودند قطع شد. | |
۱۲۸۱ | ۹ ژوئن، آغاز جنگ کوآن یا دومین جنگ خلیج هاکاتا
ناوگان یکم در جزیرهٔ تسوشیما و ایکینوشیما پیاده شدند. | |
۲۳ ژوئن، ناوگان یکم به جزیرهٔ شیکانوشیما در خلیج هاکاتا حمله کرد. | ||
۱۲ اوت دو ناوگان سپاه سلسله یوآن در نزدیکی هیرادوشیما در استان ناگاساکی به یکدیگر پیوستند و به طرف خلیج هاکاتا حرکت کردند. | ||
۱۵ اوت در نزدیکی جزیرهٔ تاکاشیما اکثر سربازان قوای متحد در اثر توفان کشته شدند. | ||
۱۲۸۴ | ۲۰ آوریل مرگ هوجو توکیمونه فرماندهٔ سپاه ژاپن | |
۱۲۹۴ | ۱۸ فوریه مرگ قوبلای خان امپراتور سلسلهٔ یوآن |
وقوع حملهٔ دوم مغول به نام نبرد کوآن، در سال ۱۲۸۱ میلادی بودهاست. در حملهٔ دوم دو ناوگان با فاصلهٔ زمانی و عدمهماهنگی از کشور گوریو (کُره) و کشور چین جنوبی، که بهتازگی به تصرف مغول درآمده بود، به حرکت درآمدند. هر چند توسط ناوگان اول حملاتی به چند جزیره صورت گرفت اما توفان شدید، لشکر مشترک مهاجم را از انجام حملهٔ اصلی و پیاده شدن در خاک ژاپن بازداشت؛ و این حمله با شکست کامل مغول پایان یافت.
توفان شدیدی که کشتی مهاجمان را در هم کوبید، بعدها باد الهی یا کامیکازه نامیده شد. به جز اشغال ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم، این دو حمله به ژاپن تنها حملهای بودهاست که با هدف اشغال این سرزمین، توسط یک نیروی خارجی در طی تمام تاریخ این کشور، صورت گرفتهاست. پیامد سالها تدارک نظامی به منظور جنگ با مغولان، برای حکومت کاماکورا مصیبتآمیز بود. بسیاری از وفادارانی که برای پاسداری از حکومت جنگیده بودند، اینک در انتظار پاداش بودند و برآوردهکردن این خواسته از توان حاکمان خارج بود. از این رو، مشکلات مالی و کاهش وفاداری در میان اربابان قدرتمند به فروپاشی حکومت کاماکورا کمک کرد.