حقوق فضایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
حقوق فضا مجموعه ای از قوانینی است که فعالیتهای مربوط به فضا را کنترل میکند، شامل توافقات، قوانین و اصول بینالمللی و داخلی است.[1] پارامترهای حقوق فضایی شامل اکتشاف فضا، مسئولیت خسارت، استفاده از سلاح، تلاش برای نجات، حفظ محیط زیست، به اشتراک گذاری اطلاعات، فناوریهای جدید و اخلاق است.[2] سایر رشتههای حقوق، از قبیل حقوق اداری، مالکیت معنوی ، کنترل تسلیحات، قانون بیمه، محیط زیست، حقوق کیفری و حقوق تجارت نیز در قانون فضا ادغام شدهاند.[3]
از زمان جنگ سرد، پیمان اصول حاکم بر فعالیت کشورها در اکتشاف و استفاده از فضای خارجی، از جمله ماه و سایر اجرام آسمانی («پیمان فضای خارج از کشور») و اتحادیه بینالمللی ارتباطات از راه دور به عنوان چارچوب اساسی عمل کردهاست. و مجموعه ای از اصول و رویههای حقوق فضایی را تشکیل میدهد.[4][5] بعلاوه، کمیته استفاده صلح آمیز از فضای بیرونی سازمان ملل (COPUOS)، به همراه کمیتههای فرعی حقوقی و علمی و فنی خود، مسئولیت بحث در مورد موضوعات قانون و سیاست بینالمللی فضایی را بر عهده دارند. دفتر امور فضای بیرونی سازمان ملل (UNOOSA) به عنوان دبیرخانه کمیته فعالیت میکند و از طریق طیف وسیعی از کنفرانسها و برنامههای ظرفیت سازی، دسترسی به فضا برای همه را ارتقا میبخشد.[6] دستورالعملهای خاصی در مورد تعریف فضای هوایی هنوز بهطور جهانی تعیین نشدهاست.[7]