حقابه
From Wikipedia, the free encyclopedia
حقابه یا حق آب در قانون آب، به حقوق هر فرد برای استفاده از منابع آب اطلاق میگردد. بهطور کلی حق آب عبارتست از: سهم مشروع و مقرر روستا، مزرعه، باغ، خانه از آب رود، چشمه، قنات، آبهای زیرزمینی یا چاه در ساعات و به اندازه معلوم.[1][2][3][4][5] حق آب به حق یک کاربر (مصرفکننده) در استفاده از یک منبع آب مثل یک رودخانه، جویبار، تالاب یا منبع آب زیرزمینی اشاره دارد. در مناطقی با آب فراوان و کاربران اندک، این قبیل نظامها بهطور عمومی پیچیده و پرتنش نیستند. در مناطق دیگر به ویژه نواحی خشک جایی که آبیاری انجام میشود، این نظامها اغلب از نظر قانونی و فیزیکی منشأ درگیری و نزاع هستند. در برخی نظامها با آب سطحی و زیرزمینی به یک شکل برخورد میشود، درحالی که در نظامهای دیگر اصول متفاوتی برای آبهای سطحی و زیرزمینی به کار گرفته میشود.