حزب رستاخیز
From Wikipedia, the free encyclopedia
حزب رستاخیز ملت ایران معروف به «حزب رستاخیز» به عنوان تنها حزب واحد فراگیر، به دستور محمدرضا پهلوی در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ هجری خورشیدی تشکیل شد. پس از اعلام تشکیل این حزب، به دستور محمدرضا شاه همه احزاب و سندیکاهای فعال در نظام شاهنشاهی ایران مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست، حزب سومکا و حزب ایرانیان، موظف شدند به حزب رستاخیز بپیوندند. این نظام در گام بعدی، همۀ کارمندان دولتی را مجبور به عضویت در حزب نمود.[نیازمند منبع]
حزب رستاخیز ملت ایران | |
---|---|
بنیانگذار | محمدرضا پهلوی |
بنیانگذاری | ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ |
انحلال و برچینش | ۳ مهر ۱۳۵۷ |
ادغام از | حزب ایرانیان حزب ایران نوین[1] حزب مردم[2] |
جناح کارگر | خانه کارگر |
اعضای ثبتنام کرده | ۵٬۰۰۰٬۰۰۰ (تخمین ۱۹۷۶)[3] |
مرام سیاسی | سکولاریسم[4] پادشاهیخواهی[5] پوپولیسم[6] سانترالیسم دموکراتیک[7][8] [[]][7][9] ضد کمونیسم جناحها:[2][3] ترقیخواهی لیبرالیسم محافظهکارانه |
طیف سیاسی | راست |
حزب که هدف خود را افزایش کمیت اعضا قرار داده بود در سال ۱۳۵۴، ۲ میلیون و چهارصد هزار نفر و در سال ۱۳۵۵، ۵ میلیون و چهارصد هزار نفر را به عضویت کانونهای گوناگون خود پذیرفته بود. با این حال افرادی که عضو حزب بودند، تنها نام خود را در دفاتر حزب وارد کرده بودند و عملاً گامی در جهت اهداف واقعی حزب برنمیداشتند.[10][منبع بهتری نیاز است]
به عقیده بسیاری تشکیل حزب رستاخیز، تیر آخری بر مشروطیت بود.[نیازمند منبع]