حدیث ثقلین
یک حدیث از محمد بن عبدالله / From Wikipedia, the free encyclopedia
حدیث ثَقَلین یا دو گرانسنگ یکی از حدیثهای متواتر محمد است.
انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابداً: کتاب الله فیهالهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنیانهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
«من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها میگذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترتم را. تا وقتی که از این دو تمسک جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچگاه از هم جدا نمیشوند. تا کنار چشمه کوثر بر من وارد شوند.»
همچنین ام سلمه از محمد بن عبدالله حدیثی با همان مضمون حدیث ثقلین نقل میکند که وی گفت: «علی با قرآن است و قرآن با علی است، آنها از هم جدا نمیشوند تا اینکه در حوض کوثر بر من وارد شوند».[1][2][3]
حسین بن علی نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت حدیث ثقلین توسط رسالهای که «دارالتقریب، بین المذاهب الاسلامیه» در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.[4]
حدیث ثقلین از موارد اختلاف اهل تسنن و شیعه است. شیعیان اهل تسنن را به این موضوع متهم میکنند که پیشوای ایشان، عمر بن خطاب با قول معروف خویش «حسبنا کتاب الله»[5] رهنمودهای این حدیث نبوی را زیر پا گذاشته است.