جیمز پی. الیسن
From Wikipedia, the free encyclopedia
جیمز پی. الیسن (انگلیسی: James P. Allison؛ زادهٔ ۷ اوت ۱۹۴۸) یک دانشمند در زمینه ایمنیشناسی اهل ایالات متحده آمریکا است. وی استاد تمام، رئیس دپارتمان ایمنیشناسی و مدیر اجرایی بخش ایمنیدرمانی مرکز سرطان ام.دی. اندرسون دانشگاه تگزاس است. یافتههای او منجر به تولید درمانهای جدید ضدسرطان برای برخی از انواعِ کشندهٔ این بیماری شدهاست. او همچنین رئیس «مؤسسهٔ پژوهش سرطان» (CRI) در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و عضو شورای مشورتی آن است. وی به دلیل کشفیاتش در زمینه مبارزه با سرطان به همراه تاسوکو هونجو برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی سال ۲۰۱۸ شد.[4]
جیمز پی. الیسن | |
---|---|
زادهٔ | ۷ اوت ۱۹۴۸ (۷۵ سال) آلیس، تگزاس، ایالات متحده آمریکا |
محل زندگی | هیوستون، تگزاس |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | دانشگاه تگزاس در آستین |
شناختهشده برای | پژوهشهای ایمنیشناسیِ سرطان |
همسر(ها) | پادمانی شارما، امدی، پیاچدی[1] |
جایزه(ها) | جایزه بریکترو در علوم زیستی (۲۰۱۴) جایزه تانگ (۲۰۱۴)[2] جایزه لوئیزا گراس هوروویتس (۲۰۱۴) جایزه هاروی (۲۰۱۴) جایزه بینالمللی بنیاد گردنر (۲۰۱۴) جایزه پاول ارلیش و لودویگ دارمشتیتر (۲۰۱۵) جایزه پژوهش پزشکی بالینی لسکر-دیبیکی (۲۰۱۵)[3] جایزه ولف (۲۰۱۷) جایزه بالزان (۲۰۱۷، بهطور مشترک با رابرت دی. شرایبر) جایزه خوبری (۲۰۱۷، بهطور مشترک با آنتونی آر هانتر) جایزه بینالمللی ملک فیصل (۲۰۱۸) جایزه مرکز پزشکی آلبانی (۲۰۱۸) جایزه دکتر پل یانسن برای پژوهشهای زیستپزشکی (۲۰۱۸) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۱۸؛ بهطور مشترک با تاسوکو هونجو) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | ایمنیشناسی |
محل کار | مرکز سرطان ام.دی. اندرسون دانشگاه تگزاس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی |
استاد راهنما | جی. بری کیتو |
علاقهمندیِ علمی او طی سالیان متمادی، چگونگی فعالشدن و تکامل لنفوسیتهای تی و همچنین ایجاد و گسترش شیوههای نوین ایمنیدرمانی تومورها بودهاست. وی نخستین کسی است کمپلکس پروتئینی گیرندهٔ آنتیژن و لنفوسیت تی را جداسازی کرد.[5]