جنگ صلیبی دوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ صلیبی دوم (۱۱۴۷–۱۱۴۹ میلادی) دومین جنگ بزرگ صلیبی بود که از اروپا بهعنوان یک جنگ مقدس کاتولیکی (لاتین) علیه اسلام آغاز گشت. این جنگ در سال ۱۱۴۴ م در پاسخ به سقوط کُنتنشین اِدسا بهدست نیروهای زنگیان آغاز شد. اِدسا در هنگام نخستین جنگ صلیبی (۱۰۹۹–۱۰۹۶ م) بهوسیلهٔ بالدوین بوین و در سال ۱۰۹۸ م تأسیس شد. این کُنتنشین نخستین ایالت صلیبی بود که تأسیس گشت و همچنین نخستین جایی بود که سقوط میکرد. تسخیر ادسا توسط نورالدین زنگی موجب گسیل سربازان صلیبی از غرب به سوی شرق گشت و دامنهٔ آن در سال ۱۱۴۸ م به سرزمین شام رسید.
جنگ صلیبی دوم | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگهای صلیبی و بازپسگیری اندلس | |||||||||
نگارهای از محاصرهٔ دمشق طی جنگ صلیبی دوم در سفر به آن سوی دریاها | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
در اراضی مقدس
جبهه غربی
|
جبهه غربی:
وندیها و متحدان:
| ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
جبهه شرقی:
جبهه غربی:
جنگ صلیبی وندی:
|
جبهه شرقی: جبهه غربی:
وندیها و متحدان:
| ||||||||
قوا | |||||||||
ژرمنها: ۲۰٬۰۰۰ نفر[1] فرانسویها: ۱۵٬۰۰۰ نفر[1] | در مجموع: ۲۰٬۰۰۰ نفر | ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
سنگین | اندک |
آغاز جنگ صلیبی دوم توسط پاپ اوژن سوم اعلان شد؛ و نخستین مورد از جنگهای صلیبی بود که بهوسیلهٔ شماری از اشراف اروپایی و نیز دو تن از پادشاهان اروپایی یعنی لوئی هفتم پادشاه فرانسه و کنراد سوم پادشاه آلمان رهبری میشد. این جنگ در سه جبههٔ شرق، غرب و شمال اروپا بهوقوع پیوست گرچه جریان اصلی و مهمتر این لشکرکشیها در جبههٔ شرق روی داد. ارتشِ دو پادشاه، جداگانه در سراسر اروپا حرکت کرده و پس از عبور از قلمرو بیزانس به آناتولی رسیدند، و هر دو ارتش بهطور جداگانه از نیروهای سلجوقیان روم شکست خوردند.
اد دو دوی تاریخنگار فرانسوی که آثارش از منابع اصلی مسیحیت غربی بهشمار میرود و نیز مسیحیان سریانی براین باورند که امپراتور بیزانس، مانوئل یکم، بهطور مخفیانه مانع پیشروی جنگجویان صلیبی بهویژه در آناتولی میشد و حتی گفتهاند که او عمداً به ترکان سفارش کرد تا به آنها حمله کنند. سرانجام لوئی و کنراد و بقایای سپاه آنان در سال ۱۱۴۸ م به اورشلیم رسیدند و بدون در اختیار داشتن اطلاعات کافی به دمشق حمله نمودند. جنگ صلیبی در شرق به شکست صلیبیها و پیروزی بزرگ مسلمانان منجر شد، و در نهایت تأثیر کلیدی بر سقوط اورشلیم و آغاز جنگ صلیبی سوم در پایان قرن دوازدهم میلادی داشت.
تنها موفقیت قابل توجه مسیحیان در جنگ صلیبی دوم در سال ۱۱۴۷ م بهوسیلهٔ نیروی مشترک ۱۳۰۰۰ تنی فلامانها، فریسیها، نورمنها، انگلیسیها، اسکاتلندیها و صلیبیها آلمانی روی داد؛ هنگامی که ارتش آنها در راه سفر دریایی به سرزمین مقدس توقف کرد و ارتش پرتغالی کوچکتری شامل ۷۰۰۰ تن را در تصرف لیسبون و اخراج اشغالگران مورو یاری رساند.