جنگ داخلی میانمار (۲۰۲۱–اکنون)
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ داخلی میانمار (برمهای: ၂၀၂၁-လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံ ပြည်သူ့ခုခံတွန်းလှန်စစ်)، که انقلاب بهار میانمار و نبرد دفاع مردمی نیز نامیده میشود، یک جنگ داخلی طولانی است که به دنبال شورشهای مداوم میانمار روی داده است، شدت درگیریها در پی کودتای ۲۰۲۱ میانمار و سرکوب خشونتآمیز اعتراضات ضد کودتا بهطور قابل توجهی تشدید شد.[22][23]
جنگ داخلی میانمار | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از درگیری میانمار | |||||||||
وضعیت نظامی تا ۱۵ فوریه ۲۰۲۴: شورای اداری دولت و متحدان ارتش انقلابی زومی
دولت وحدت ملی میانمار و متحدان People's Defence Force and allies
Kachin Independence Army
Karen National Liberation Army and allies
Ta'ang National Liberation Army
Myanmar National Democratic Alliance Army
Arakan Army
Pa-O National Liberation Army
Karenni resistance forces
Chinland resistance forces and allies
Shan State Army – North
سایر مبارزان ارتش ایالتی متحد وا
For a detailed accurate up-to-date map, see here For a list of engagements, see here | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
فهرست گروههای شورشی در میانمار:
سایر سازمانها:
|
فهرست گروههای شورشی در میانمار:
| ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
| |||||||||
قوا | |||||||||
100,000 (PDF, February 2024 estimate)[12] and more than 100,000 (LDF and allied ethnic armed organisations, EAOs) | about 150,000 personnel; 70,000 combat troops (Tatmadaw, May 2023 estimate)[13] | ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
|
در ماههای پس از کودتا، اپوزیسیون شروع به ادغام حکومت وحدت ملی که حملهای را علیه حکومت نظامی کلید زدهبود، کرد. تا سال ۲۰۲۲، اپوزیسیون، مناطق قابل توجه، هرچند کم جمعیت را تحت کنترل داشت.[24][25][26][27][28][29] در بسیاری از روستاها و شهرها، حکومت نظامی دهها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود فراری داد. در دومین سالگرد کودتا، یعنی در فوریه ۲۰۲۳، مین آنگ هلینگ، رئیس شورای اداری دولتی، اعتراف کرد که کنترل پایدار خود را بر «بیش از یک سوم» شهرکها را از دست داده است. حال آنکه ناظران مستقل خاطرنشان میکنند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است، به طوری که از ۳۳۰ شهرک، ۷۲ شهرک تحت کنترل تاتمادو باقی ماندهاند، اگرچه همین مقدار تمام مراکز اصلی جمعیتی را شامل میشود.[30][1]
از سپتامبر ۲۰۲۲، ۱٫۳ میلیون نفر در داخل کشور آواره شدهاند و بیش از ۱۳۰۰۰ کودک تلف گردیدند. تا مارس ۲۰۲۳، سازمان ملل تخمین زد که از زمان کودتا، ۱۷٫۶ میلیون نفر در میانمار به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند، در حالی که ۱٫۶ میلیون تن نیز در داخل آواره شدند و ۵۵۰۰۰ ساختمان غیرنظامی ویران گشتند. دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه گفت که بیش از ۴۰۰۰۰ نفر به کشورهای همسایه گریختند.[31]