جنگ نخست کردها و عراق
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ نخست کردها و عراق (انگلیسی: First Iraqi–Kurdish War) همچنین شناختهشده با نامهای شورش بارزانی یا شورش ایلول، جنگی بود که در ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۱ در میان کردهای عراق به رهبری مصطفی بارزانی با حکومت وقت عراق به رهبری عبدالکریم قاسم بود که تا سال ۱۹۷۰ و ایجاد توافق بین صدام و مصطفی بارزانی بر سر دادن خودمختاری به کردها و ثبت آن در قانون اساسی عراق، به طول انجامید.
اطلاعات اجمالی جنگ نخست کردها و عراق, تاریخ ...
جنگ نخست کردها و عراق | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از درگیری کردها و عراق | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
![]() |
قبل از ۱۹۶۸:![]() ![]() بعد از ۱۹۶۸: ![]() | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
![]() |
![]() | ||||||
قوا | |||||||
۱۵۰۰۰–۲۰۰۰۰[3] |
۴۸۰۰۰ سرباز عراقی (۱۹۶۹);[5] ۶۰۰۰ سرباز سوری.[4] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
نامعلوم | ۱۰۰۰۰ سرباز عراقی کشته شدند [6] | ||||||
مجموع تلفات : ۷۵۰۰۰[7]–۱۰۵۰۰۰ کشته[8] |
بستن