جنس دستوری
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنسِ دستوری در زبانشناسی، یک تمایزِ دستوری است که در برخی از زبانها، تقسیمبندی واژهها را برپایهٔ ویژگیهای تصریفی و مطابقت، به مقولههایی نظیر مذکر، مؤنث یا خنثی ممکن میسازد و منحصر به اسمهایی نیست که جنسِ ذاتی دارند.[1] بر اساس یک تعریف: جنس، سطحی از اسم است که در رفتارِ مرتبط با واژهها منعکس میشود.[2][3][4]