جنبمدارگان
کمربندهایی در هر نیمکره، بهتقریب میان 23/5 درجه و 35 درجهٔ عرض جغرافیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنبمدارگان[1] که منطقه جنبحارّه[2] یا جنبحارّهای[3][4][5] و منطقه نیمهحارّه[6] نیز نامیده میشود، دو منطقه جغرافیایی و پهنه اقلیمی در کره زمین هستند که در همسایگی شمال و در همسایگی جنوب مدارگان (منطقه حارّه) قرار دارند. این پهنه از نظر جغرافیایی منطبق با عرضهای میانی زمین است و محدوده آن در نیمکره شمالی بین مدار رأسالسرطان تا مدار ۳۵ درجه عرض شمالی است. کمربند جنبحارهای در در نیمکره جنوبی نیز حد فاصل مدار رأسالجدی تا مدار ۳۵ درجه عرض جنوبی است. عرضهای اسبی با محدوده کمربند جنبحارّهای مطابقت دارد.
تمایز چهار فصل بهویژه تابستان و زمستان از ویژگیهای این مناطق است و آبوهوای آن به آبوهوای مدیترانهای و آبوهوای مرطوب تقسیم میشود.
اقلیم جنبحارّهای اغلب با تابستانهای گرم و زمستانهای معتدل و یخبندان نادر مشخص میشود. بیشتر انواع آب و هوای جنبحارّهای به دو نوع اصلی تقسیم میشوند: اقلیم جنبحارهای مرطوب و اقلیم مدیترانهای.
در اقلیم جنبحارّهای (Cfa در سامانه کوپن)، بارندگی اغلب در گرمترین ماهها متمرکز است. برای نمونه جنوبشرقی چین و فلوریدا در جنوب شرقی ایالات متحده دارای این نوع آب و هوا هستند. در اقلیم مدیترانهای (Csa/Csb در سامانه کوپن)، بارندگی فصلی در ماههای سردتر متمرکز است، مانند حوضه مدیترانه یا جنوب کالیفرنیا.
اقلیم جنبحارّهای ممکن است در مناطق حارّهای مرتفع نیز تشکیل شود، مانند انتهای جنوبی فلات مکزیک و ارتفاعات ویتنام.
بخش بزرگی از بیابانهای جهان در مناطق جنبمدارگانی قرار دارند، زیرا واچرخندهای جنبحارّهای بهصورت نیمه دائمی در این مناطق و معمولاً در داخل خشکی و در قسمتهای جنوب غربی قارهها قرار دارند. مناطق هممرز با اقیانوسهای گرم (معمولاً در سمت جنوب شرقی قارهها) تابستانهای گرم و مرطوب با بارانهای همرفتی مکرر (اما کوتاه) دارند. همچنین در این مناطق، چرخندهای حارهای نیز میتواند به بارندگی سالانه کمک کند. نواحی هممرز با اقیانوسهای سرد (معمولاً در سمت جنوب غربی قارهها)، مستعد مه، خشکی و تابستانهای خشک هستند.